6ο Πανελλαδικό Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών.

Είμασταν κι εμείς εκεί, στην Κοζάνη, ανάμεσα σε 1700 χορευτές







Ανατολική Μακεδονία και Θράκη
Χορέψαμε χορούς της Πάφρας.
Για εμάς ήταν η πρώτη μας φορά.





















Ηταν τιμή που το λάβαρο μας ήταν ανάμεσα στα λάβαρα τόσο σπουδαίων συλλόγων.



















Πολιτιστικός Σύλλογος Κεχροκάμπου Καβάλας।
Ηταν κάπου εκεί στον Μάρτη που τα παιδιά μου ζητήσανε να δημιουργήσουμε χορευτική ομάδα.
Ηταν πολύ δύσκολο γιατί οι ενδυμασίες απαιτούσαν πολλά χρήματα τα οποία δεν υπήρχαν.
Ηξερα και ήξεραν ότι δύσκολα θα πατηθεί αυτός ο δρόμος.
Κάναμε την υπέρβαση και τα καταφέραμε...




















































Χτες βράδυ ένα από τα παιδιά μας μου έστειλε αυτό το e-mail.

"s euxaristw polu pou mou edeikses to dromo na zisw kati tosoooo megalo.
an den isouna esy....tha ta vlepame mono sta videakia....'

Ηταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή,το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσα να πάρω.



Τώρα έχουν σειρά τα μικρότερα παιδιά.Δεν ξέρω ειλικρινά που θα βρω τα χρήματα για τις φορεσιές τους.Η πολιτεία είναι αδιάφορη κι εγώ θέλω τα παιδιά μας να είναι ισότιμα με τ΄αλλα παιδιά της πατρίδας μας.Να έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλα τα υπόλοιπα.Δεν θέλω να στεγνώσουν οι χυμοί τους στην ρουτίνα του μικρού χωριού μας.


















Κεχρόκαμπος ένα προσφυγικό ορεινό χωριό που κάποτε έσφιζε από ζωή έχοντας 2000 και πλέον κατοίκους και που τώρα απεμειναν μόνο 280 κι ενας Πολιτιστικός Σύλλογος που παλεύει να διατηρήσει τα ήθη κι έθιμα του τόπου του,να δώσει ζωή στο χωριό ,να προσφέρει πολιτισμό ,ένας Σύλλογος που άνοιξε την αγκαλιά του να χωθούν, να συσπειρωθούν, να ζεσταθούν τα παιδιά του।Ενα μικρό χωριουδάκι που κατάφερε να έχει στις γραμμές του 30 νέα παιδιά 30χορευτές..