Πολιτιστικός Σύλλογος Κεχροκάμπου Καβάλας.

Κι ήταν από εκείνα τα απογεύματα και τα βραδάκια τα όμορφα που τα αγαπήσαμε, τα παρείστικα,τα ζωντανά ,τα δημιουργικά αλλά και τα χιουμοριστικά που η κάθε μια από εμάς έβαλε την φαντασία της και το μεράκι της για δημιουργία.
















































Φτιάξαμε τα ημερολόγια μας




































τα κεριά μας





















τα ποτήρια μας και τα μπουκάλια μας



































































τους δίσκους μας













τα κουτιά μας

















κι ένα σωρό χριστουγεννιάτικα στολίδια...







































Στολίσαμε το δένδρο μας,ζεστάναμε τον χώρο μας.





































Kαλά μαγικά Χριστούγεννα σε όλους.Γεμάτα θαλπωρή και ομορφιά μέσα μας.
Εύχομαι αυτά τα Χριστούγεννα νάναι γεμάτα με παρουσίες αγαπημένων ανθρώπων και χωρίς καμιά απουσία.
Νάχετε υγεία και αγάπη φίλοι μου.

15-10-2009
Σήμερα μου χαρίστηκε ο κόσμος όλος μέσα από ένα κλάμα.
Σήμερα έχω τα γενέθλια μου.
Σήμερα πήρα το πολυτιμότερο δώρο της ζωής μου.
Σήμερα γεννήθηκε ο εγγονός μου.

Μωρό μου, σου εύχομαι νάσαι γερός και δυνατός να κατακτήσεις το πεπρωμένο σου.
Bλαστάρι μου,να είσαι πάντα τίμιος και λεβέντης στην διαδρομή σου.

μικρούλη μου
να σε δω ρήγας νάρχεσαι στη φτερωμένη στράτα
νάσαι γεμάτος με φλουριά και με Κωνσταντινάτα.
Νεράιδες να σε λούζουνε,ξωθιές να σε χτενίζουν
και με καυμούς οι λυγερές να σε καλοστολίζουν
Θα ρίξω αθάνατο νερό πάνω στα βλέφαρα σου
να πιουν και να στεργιώσουνε τα τρυφερά όνειρα σου.
Και την αυγή για να βρεθείς ξυπνό θα σε φιλήσω
και με ζαφείρια εφτάφωτα θα σε πετροβολήσω

Κόρη μου,το θαύμα είναι στην αγκαλιά σου.
Εύχομαι νάσαι γερή να δεις τον βλαστό σου ν'ανθίζει ,να καρπίζει.
Να του παραστέκεσαι σ'όλα τα καρδιοχτύπια του,τα οράματα του αλλά και τις σιωπές του.
Παιδί μου το χέρι μου πάνω στο χέρι σου...

Κι είναι ο Σεπτέμβρης μου




















οι μοναδικές κολοκύθες της Ανατολής μου



















τα ώριμα κράνα της Νίκης μου



















τα λαμπερά ρόδια της Στέλλας μου



















τα μυρωδάτα φύλλα κυδωνιάς της Κίτσας μου



















τα λατρεμένα χρυσάνθεμα της Ευγενίας μου



















τα λαχταριστά λάχανα της Λισάφ μου























οι άγουροι λωτοί της Σοφούλας μου



















το φως που παίζει με την σκιά του



















τα τοπία τα φιλικά του χωριού μου



















τα ταξίδια τα μοναχικά την ώρα του απόβραδου στο σχολειό μου



















το ελληνικό καφεδάκι στο παλιό βαγονάκι στο Νέστο μου

κι είναι εδώ τα στολίδια κι ο σφυγμός της γης μου
εδώ ο μαγνήτης μου
κι είναι εδώ που βλέπω πιο καλά από πριν τον κόσμο
κι είναι εδώ που αισθάνομαι μάχιμη
αλλά κι εδώ που παίζω με τις ώρες μου
εδώ που ξεστρατίζει ο νους μου
κι είναι όλα αυτά μια συμφιλίωση του νου με την ψυχή μου
κι είναι εδώ που αφήνω ανοιχτή την πόρτα του λαβύρινθου μου
κι εδώ που ξετυλίγω το κουβαράκι μου
αφήνοντας σημάδι για να βρουν την άκρη του...

Καλό μήνα Σεπτέμβρη φίλοι μου.

"Σα κρύα τη λουτρού"

Ολα ήταν έξοχα το βράδυ της Κυριακής.Από νωρίς ο τόπος μοσχομύρισε από την βροχή.Ποτίστηκαν ρίζες,φύλλα,καρέκλες...Ευτυχώς τα σύννεφα επισπεύσαν την φυγή τους κι άρχισε να στήνεται με περισσή φροντίδα το σκηνικό.



















Αξιο το έργο του Σίμου Λιανίδη,ευλογημένο το κοντύλι που κρατούσε.
"Σα κρύα τη λουτρού"είναι μια ηθογραφική κωμωδία.Ο μύθος εκτυλίσσεται κατά το έτος 1915 δηλαδή πριν τον ξεριζωμό των προγόνων μας από τις προγονικές τους εστίες.
























Αξιο και το θεατρικό τμήμα του Συλλόγου Ποντίων Ξάνθης.
Ενα θεατρικό τμήμα που ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1987 με στόχο να κρατήσουν οι δημιουργοί την άσβηστη φλόγα της ποντιακής παράδοσης ζωντανεύοντας θεατρικά κείμενα.
Κύριος εκφραστής αυτής της προσπάθειας ο πολιτικός μηχανικός Δημήτρης Χαιτίδης.


Σαν πήρε να βραδιάζει απλοί άνθρωποι άρχισαν να συρρέουν από παντού.Γέμισαν οι καρέκλες,γέμισε και το πεζούλι γύρω από τον προαύλιο χώρο του σχολείου



















Οταν άρχισε να ξετυλίγεται το έργο η μνήμη βυθίστηκε σε περάσματα και ακούσματα παιδικά




















































Γυρίσαμε τις σελίδες ενός λευκώματος προς τα πίσω στη γη του Πόντου αθροίζοντας τις εικόνες και τις λέξεις.
Αναστήθηκαν οι συνήθειες τα ηθη και έθιμα ενός λαού που δεν στερεύει.
Κι όπως είπε ο Ανέστης Ακριτίδης στο θέατρο των ποντίων απεικονίζεται ψηφίδα ψηφίδα η κοινωνική ζωή της φυλής,η ατέρμων διάθεση των ανθρώπων να εκφράσουν τα συναισθήματα τους,πάντα με την απολυτότητα της υπερβολής-πολλή αγάπη,πολύ μίσος,πολύ πάθος,όλα σε μεγάλες δόσεις,γιγάντια θαρρείς κούπα που κερνά τα πλουσιοπάραχα "αγαπώ" και τα "θέλω",τα "πονώ" και τα "νιώθω"

Γελάσαμε πολύ το βράδυ της Κυριακής,όλοι μαζί σένα γέλιο συντροφικό και ξένοιαστο.
Ευχαριστούμε παιδιά για όσα μας προσφέρατε απλόχερα και αφιλοκερδώς το βράδυ της Κυριακής του περασμένου Ιούνη.

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΝΤΙΩΝ Ν ΞΑΝΘΗΣ
"σα κρύα τη λουτρού"
























Σκηνοθεσία :Χαιτίδης Δημήτρης
Σκηνογραφία: Χαιτίδης Δημήτρης
Κοστούμια: Ιωαννίδου Δέσποινα
Κατασκευή σκηνικών: Ελευθεριάδης Χρήστος
Μακιγιάζ: Μουρατίδου Γιάννα
Μουσική επιμέλεια-Χορογραφίες: Αποστολίδης Μίλτος

Ηθοποιοί κατά σειρά εμφάνισης:
Χαιτίδης Λάζαρος
Τουλουμίδου Γεύση
Χαιτίδης Δημήτρης
Παρασκευοπούλου Ειρήνη
Τσιμούδη Χριστίνα
Ελευθεριάδης Απόστολος
Ιωακειμίδης Μπάμπης
Βαλσακούδης Λεωνίδας
Νικολαίδου Αναστασία
Αναστασι'αδου Κατερίνα
Αποστολίδης Μίλτος
Καλεντερίδης Λάζαρος

Εχω ένα φιλαράκι,τον Σπύρο.Τον γνώρισα πριν 37 χρόνια.Εικοσάχρονη κοπελιά τότε εγώ δεκαπεντάχρο αμούστακο αγόρι αυτός.Δέσαμε αμέσως,έγινε το παρεάκι μου.
Εδώ και τριανταεπτά χρόνια δεν μου χάλασε ποτέ χατήρι.Δεν μου αρνήθηκε ποτέ καμιά από τις χάρες και εξυπηρετήσεις που του ζήτησα.Κι ας έκανε οικογένεια κι ας ζει σε άλλη πόλη κι ας μεγάλωσα κι ας μεγάλωσε...
Ενα τηλεφώνημα μου ήταν αρκετό για να πάρει την camera του Σαββατιάτικα να αφήσει την οικογένεια του και να τρέξει για τα θέλω μου για να μου κάνει το κέφι μου.
Το κέφι μου...ναι το κέφι μου ήταν να ανεβάσουμε ένα βιντεάκι στο youtube από το χωριό μου.Αδιαμαρτύρητα με ακολούθησε στον Νέστο στην Ανάληψη κι όπου εγώ έκρινα ότι πρέπει να πάμε...
Το κανονικό βίντεο είναι γύρω στο τεταρτάκι,αυτός όμως έκοψε έραψε κι έβγαλε αυτό το αποτέλεσμα.
Σπύρο μου, ξέρω ότι δεν θέλεις να ακούς ευχαριστώ από εμένα όμως εγώ οφείλω να σ'ευχαριστήσω όχι για το βιντεάκι αλλά γιαυτό που είσαι.
Σ'ευχαριστώ λεβέντη μου.





Τράβηξε ο Σπύρος και πολλές φωτογραφίες για το μελλοντικό μας ημερολόγιο.
Διάλεξα να σας δείξω τέσσερεις από αυτές που αγαπώ πολύ.





















η καμπάνα του ερημοκλησιού να με παιδεύει με την σιωπή της και την θλίψη της.Μέσα στους στόχους μου να ξαναναστηθεί...















Ο Πολιτιστικός μας Σύλλογος.Στόχος μου να μην ορφανέψει η φωτιά που καίει..



















Πλουμιστά ουράνια,δεμένα κορμιά, βαθειές ρίζες...




































H μεγάλη μου αδυναμία ο Νέστος το ποτάμι μου.Ασκεί απίστευτη γοητεία πάνω μου.
Εδώ κάνω τα ταξίδια μου χωρίς πανιά με ένδυμα νερού για να καθρεφτίζονται οι ελπίδες μου.

Σε λίγο φεύγω για ένα δεκαήμερο στο χωριό μου.Να ετοιμαστώ για το Πανηγύρι της Ανάληψης.Εκεί θα περιμένω τους φίλους και μη να δραπετεύσουμε από την καθημερινότητα,να οργώσουμε την ξεγνοιασιά...

Καλή Ανάσταση φίλες-οι μου.
Είθε με την Ανάσταση του Χριστού να φωτιστούν οι σκιές,να γιάνουν οι πληγές των ανθρώπων,να εκλείψει η ασκήμια και η κακομοιριά!
Ας έχουμε αγάπη στην ζωή μας,τόση ώστε να περισσεύει για να την μοιραστούμε.
Καλό Πάσχα σε όλους μας.

...στο ίδιο δρομάκι...

η κόκκινη ομπρέλα με τις χάντρες της και τις κορδέλες της,εγώ με τα χρώματα,τα χαρτιά και τα κουτιά μου...
Φούντωσαν οι ιδέες πήραν σχήμα.
Ο χρόνος μας γέμισε με την ένταση της δημιουργίας.
To αποτέλεσμα ελπίζω ότι βγήκε καλό.

Οι λαμπάδες μας