Ξεκίνησε να χιονίζει γύρω στις 4.30 τα ξημερώματα...



















Η πρώτη εικόνα στο φως της ημέρας।

























Η Λούνα φοβισμένη το βάζει στα πόδια...























Αντίθετα ο Πόκο απολαμβάνει το λευκό τοπίο।

















Επιτέλους άσπρη μέρα...μου έχει λείψει πάρα πολύ...

Ανοίγω τα μάτια στο πρώτο φως της ημέρας.Στο φως το ανόθευτο,στο φως της ελπίδας του κόσμου,στο φως που δεν καίει...
Το θερμόμετρο στους -7

Ανοίγω το παράθυρο στο πρωινό κρύο...
Ο καπνός από τις καμινάδες των σπιτιών πηγαίνει περίπατο σε λοξή κατεύθυνση.
Αφήνω την ματιά να ταξιδέψει στην πορεία του καπνού...η οσμή του πλανάται παντού...
Σκέφτομαι ότι εδώ είναι η Ιθάκη μου.Κυλάνε οι μέρες μου και πλουσιότερη γίνομαι δουλεύοντας με αυτά που αγαπώ

Κλωστές, χρώματα σε χρυσό σε πορτοκαλιά,κίτρινα,κεραμιδιά...

Ο κυρ-Ανέστης μου έκοψε ξύλα από το βουνό।Ξύλο φουντουκιάς,μαλακό για να δουλέψω εύκολα πάνω σε αυτά.Να φτιάξω Αη-Βασίληδες κατόπιν εορτής.Εχει την ομορφιά του και το "κατόπιν εορτής".Δεν έχει άγχος και πίεση δεν έχει "πρέπει"

Περιμένω να χιονίσει।Μου έλειψε το χιόνι,ο χιονοπόλεμος।Μου έλειψε να αισθανθώ παιδάκι:)