Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

Aπό την Κρήτη στον Πόντο.















Όταν τον Μάιο χτύπησε το τηλέφωνο μου,η φωνή του άνδρα από την άλλη μεριά μου δήλωνε
-Με λένε Γρηγόρη Σαλούστρο θα ήθελα να σας συναντήσω, ο πρόεδρος του χωριού μου έδωσε το τηλέφωνο σας...
-Και τι θέλετε από εμένα ρώτησα με περιέργεια.
-Είμαι από τα Ανώγεια της Κρήτης, παντρεύτηκα με συγχωριανή σας, έχω γράψει ένα βιβλίο και θα ήθελα...
Σαλούστρος και Κρητικός διερωτήθηκα. Μα όλοι οι Κρητικοί δεν είναι Μανώληδες, Γιώργηδες, Σήφηδες και το επίθετο τους τελειώνει σε -ακης? Αυτός πως είναι διαφορετικός?
Αγαπώ τους Κρητικούς, αγαπώ και τα βιβλία, δεν ήθελα κανένα άλλο διαπιστευτήριο για να δεχτώ να βρεθούμε.

Όταν συνάντησα τον Γρηγόρη, έναν λεβέντη Κρητίκαρο, με κέρδισε από την πρώτη ματιά το καθαρό του βλέμμα. Το ίσιο καθαρό του βλέμμα.
Συμφωνήσαμε να γίνει η παρουσίαση του βιβλίου του από τον εκδότη, τον Μάριο Βερρέτα(έναν γλυκύτατο άνθρωπο), την βραδιά της πολιτιστικής μας εκδήλωσης.
Ο Γρηγόρης ήταν εκεί την ώρα που συμφωνήσαμε. Μου έκανε εντύπωση από την προηγούμενη φορά η συνέπεια του. Ντυμένος με μαύρο παντελόνι και μαύρο πουκάμισο ως γνήσιος Κρητικός. Βλέποντας τον έτσι ντυμένο κατάλαβα πόσο σημαντική ήταν η βραδιά γι’ αυτόν.
Εκείνο το βράδυ αντί να στηρίζω εγώ τον Γρηγόρη, ο Γρηγόρης στήριζε εμένα. Προσπαθούσε να με ξεαγχώσει, μου έδινε απίστευτη αισιοδοξία. Υπομονετικός, καρτερικός, ολιγαρκής, με τον καλό λόγο στα χείλη του.
Με κέρδισε και τον συγκατέλεξα στους φίλους καρδιάς.
Το βιβλίο του Γρηγόρη το διάβασα ξεκλέβοντας χρόνο ανάμεσα στις υποχρεώσεις μου. Καλογραμμένο ,αφηγηματικό, δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου...
Η Ιστορία του μυθιστορήματος ξεκινά στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Γρηγόρης, ένα Κρητικόπουλο από τ’ Ανώγεια, αποφασίζει να δεχθεί την πρόταση του μπάρμπα του, του Μήτσου, και να γίνει βοηθός του στο χοντρεμπόριο.
Έτσι ξεκινά το μεγάλο του ταξίδι από την ημιανεξάρτητη Κρήτη έως τον ελληνικότατο και πλούσιο Πόντο με ενδιάμεσους σταθμούς την Αθήνα, τη Λάρισα, το Βόλο, τη Θεσσαλονίκη και τη Κωνσταντινούπολη.
Φθάνοντας στην Τραπεζούντα ο Γρηγόρης εντυπωσιάζεται από την ομορφιά του Πόντου αλλά και τις πολλές ομοιότητες ανάμεσα στους Κρητικούς και τους Ποντίους.
Λίγες ημέρες αργότερα, σ’ ένα χωριό του Πόντου, θα συναντήσει την Παρθενόπη, και ζητώντας της ένα γρόσι για να αγοράσει… λιόσπορο θα την ερωτευτεί τρελά και θ’ αποφασίσει να την πάρει γυναίκα του!
Ο γάμος του Γρηγόρη και της Παρθενόπης στον Πόντο και στη συνέχεια ο «αντίγαμος» στην Κρήτη, θα αποτελέσουν το αίσιο τέλος της γοητευτικής αυτής ιστορίας, που ενώνει συμβολικά δυο ακρίτες του ελληνισμού.

Ένα ταξίδι στο παρελθόν , μια διαδρομή με το κουβάρι της μνήμης ποτισμένο με χρώματα ελληνισμού να ξεμπλέκεται απαλά, με το φύσημα της μνήμης, του Γρηγόρη, της δικής μου και είμαι σίγουρη και της δικής σας . Ετοιμάστε την βαλίτσα και αφήστε της χώρο για να φυλάξετε τα όσα δικά σας θα συναντήσετε σε κάθε σταθμό. Τα ίχνη των γιαγιάδων, των παππούδων, των γονιών σας... Ετοιμαστείτε για το ταξίδι. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008

Πολιτιστικός Σύλλογος Κεχροκάμπου Καβάλας.

Ολη η εβδομάδα ήταν εξοντωτική για την ομάδα μου για να προγραμματίσουμε την κάθε λεπτομέρεια,να νοικοκυρέψουμε τον χώρο,να στήσουμε την κουζίνα μας,τα τραπέζια μας,τις καρέκλες μας,να κάνουμε τις αγορές μας...να...να...
Ωρες πολλές στην ύπαιθρο,κάτω από το φως του ήλιου...
μια χούφτα τρελών
δώσαμε ότι είχαμε...















Γοργόφτασε η μέρα,κι εκεί στον προαύλιο χώρο του σχολείου μας, στήθηκε η γιορτή...
















Ανοίξαμε σελίδα στην μνήμη...στις ρίζες μας...














μιας εποχής γνώριμης για τους παλιούς















χορέψαμε σε μοναδικό ρυθμό και καταρίψαμε τις γλώσσες της Βαβέλ



















ακούσαμε τραγούδια από αυτά που πυρπολούν τον νου και την καρδιά των Ποντίων














το αίμα κόχλαζε στις φλέβες σύμφωνα με τον ρυθμό















ξετυλίξαμε το αδράχτι των καιρών

Ρουφήξαμε ως το πρωί αχόρταγα την δροσιά...η ομάδα μου και επτακόσια άτομα...ως το πρωί...
κι όταν η νύχτα τελείωσε και το φως της μέρας άρχισε να ξεπηδά τελείωσε και η γιορτή.Κατάματα κοιταχτήκαμε, βυθίσαμε τα μάτια μας ο ένας στου άλλου.Το χρώμα της ικανοποίησης κυρίαρχο παντού!

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008