Σας σκέφτομαι

Καλές μου φίλες,
δεν έχω ακόμη δίκτυο.Μου ήταν όμως αδύνατον ν'αφήσω το μπλογκόσπιτο μου αστόλιστο τις Χριστουγεννιάτικες αυτές μέρες,κι έτσι βρήκα τον τρόπο...
Αυτές τις ημέρες εκεί στο χωριουδάκι μου, κατάφερα να βρω λίγο χρόνο και έφτιαξα κάποια πραγματάκια για το παζαράκι των μονογονεϊκών οικογενειών.
Ευχαριστώ όλες όσες μου στείλατε e-mail και μου τηλεφωνήσατε δείχνοντας το ενδιαφέρον σας αλλά και κι όλες εσάς που κάποια στιγμή πέρασα από τη σκέψη σας...

Να περνάτε καλά μέχρι να τα ξαναπούμε.
Είστε στη σκέψη μου.

Λοιπόν φίλες μου
εμένα δεν μου ταιριάζουν οι μαύρες οι πλερέζες και τα κατεβασμένα τα ρολά.
Αυτές τις μέρες αντέστρεψα την θάλασσα και την έκανα ουρανό ωκεανό, γεμάτο καταιγίδες.
Καμιά φορά αισθάνεσαι ότι εξαντλούνται οι λέξεις και το δικό σου πρόβλημα είναι τόσο προσωπικό όσο τα δαχτυλικά σου αποτυπώματα.Και από σύνεση από αξιοπρέπεια θέλεις να σιωπήσεις να παραδοθείς να απομονωθείς.Θέλεις να ετοιμαστείς για κοινωνία και η κοινωνία χρειάζεται μετάνοια και νηστεία και απομόνωση.

Είμαι από τις καπετάνισσες εκείνες που δεν μου αρέσουν τα ναυάγια.
Από αυτές που τις αρέσει η μέρα να ξημερώνει στο στήθος τους και η ανάσα τους να ανανεώνει το μολυσμένο οξυγόνο.
Μου αρέσει το ψωμί μου να μοιράζεται και να φτάνει για όλους.
Να πίνουν το νερό μου για να ξεδιψούν να τρώνε το φαγητό μου και να ομολογούν πως είναι νόστιμη η ζωή.
Θέλω να σας πω ότι αγαπώ τα ποτάμια γιατί κυλούν άλλοτε ορμητικά και άλλοτε ράθυμα αλλά κυλούν δεν μένουν στάσιμα δεν βαλτώνουν.
Σίγουρα περνώ δύσκολα αλλά θα βρω το κλειδί στην τάξη των πραγμάτων,θα κεντήσω πάλι τις στιγμές μου με μικρές ανεξίτηλες βελονιές.

Τετραποδάκο μου αν ήξερες τι μου έδωσες με αυτό το "Ότι θες ...όποτε θες ...
Είσαι πολύ όμορφη όταν σε πιάνει το παράπονο....
Όταν γίνεσαι θυσία για όλους...."

Φαραώνα ευχαριστώ γιαυτό το"NA ΓΙΑΤΙ Σ ΑΓΑΠΑΩ !!!!!
ΓΙ ΑΥΤΟ ...αυτο που σε κανει πολεμίστρια.Αμαζονα εισαι ρε Αμαζόνα με τα ολα της.Κουκλαρα μου εσυ"
Δεν είμαι αμαζόνα φιλενάς,Πόντια ξεροκέφαλη είμαι, περήφανη για την καταγωγή μου.

Ζαχαρένια μου ευχαριστώ για το γράμμα σου.Στην Πάτρα θα έρθω αλλά όπως μου αρμόζει ε?

Αχτιδούλα μου ευχαριστώ για τα τηλεφωνήματα σου,την συμπαράσταση σου.
Κι εσένα το ίδιο κόκκινη κλωστούλα.Με συγκίνησε το ενδιαφέρον σου.

Βαία μου ευχαριστώ γιαυτό το "θερμή μου σοροκάδα,δεν λυγάς... το νιώθω..."
Οχι δεν λυγώ μάτια μου,το ξέρεις...

DeeDeeka μου και στο τούνελ όμορφα θα περάσουμε.Θα το στολίσουμε θα το φωταγωγήσουμε μέχρι τα Χριστούγεννα ε?Μετά θα κοιτάξουμε να αποδράσουμε από αυτό ναι?

dianathenes σευχαριστώ για την παρουσία σου.Διπλή η χαρά μου γιατί ξέρω ότι δεν σχολιάζεις εύκολα.Με τιμάς με το "μαργαριταρι".Ευχαριστώ.

Ξυπολιτάκι μου,Ειρηνούλα μου ,Αθηνούλα μου,βροχούλα μου,Μαριέλα συμπατριώτισσα μου,Κοχυλοροδένια κόρη μου Ιφιγένεια ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες σας.

Σας ευχαριστώ όλες μα όλες για την αγάπη που μου δείξατε.Είσαστε το παρεάκι μου.

Από αύριο δεν θάχω ίντερνετ.Το διέκοψα.
Ομως γρήγορα θα επανέλθω.

Καλό σας βράδυ.

Εχασα τις οδηγίες χρήσεως και σπατάλησα τον θησαυρό μου...
Κουράστηκα...
Θέλω να χωθώ μέσα στο στρειδάκι μου να το θωρακίσω με την μεμβράνη μου να προφυλάξω το λίγο φως που μένει .Θέλω να έχω παρέα μου την ελπίδα για να μπορέσω να βρω τις ισοροπίες μου ,ωστε να δώσω ώθηση και πάλι προς τα πάνω...ναντέξω στα όνειρα.
Σας ευχαριστώ όλους όσους με επισκεφθήκατε και με τιμήσατε με τα σχόλια σας.
Σίγουρα θα τα ξαναπούμε...

Ο ύπνος είναι για εκείνους που πλήττουν λέω πάντα δικαιολογώντας την τάση μου να ξυπνώ πολύ πρωί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Μου αρέσει να ξυπνώ πρωί,πριν ξεκινήσει ο μόχθος της ημέρας, φτιάχνω το καφεδάκι μου ξόρκι στα βαριά ακόμα βλέφαρα μου, βγαίνω στο μπαλκονάκι μου και αρμενίζω... ταξιδεύω στις αναμνήσεις, ανεβαίνω στο καραβάκιτων παιδικών ονείρων, ξεχνιέμαι στον καιρό, βυθίζομαι εκεί που δεν υπάρχει βυθός να με κρατήσει,σκοντάφτω στα ρηχά, κοιτάζω τον καιρό, παρατηρώ αν αλλάζουν οι οιωνοί μου,ζυγοσταθμίζω τον ζυγό μου, φτιάχνω τα γεφύρια μου για να γκρεμιστούν πολλές φορές μέχρι το βράδυ...
Κάθε πρωί περιμένω τα ψαροκάικα να γυρίσουν στο λιμανάκι,αφήνω ρευστή την ψυχή μου να χαθεί σε κινήσεις κυμμάτων,αφουγκράζομαι τα σκιρτήματα της θάλασσας,παρατηρώ τους γλάρους αν αφήνουν σκιά τις πρωινές ώρες...

















Δευτέρα πρωί μια μέρα ζεστή από το πρωί παρότι Νοέμβρης.Η θάλλασα λάδι,μια γαλανή γαλήνη, η υγρασία φιλήδονη σε ψηλά επίπεδα.Μου άρεσε γιατί η Θάσος είχε κρυφτεί κι ο ορίζοντας μου ήταν απεριόριστος.Στο βάθος ένα τάνκερ περίμενε από το προηγούμενο βράδυ τα ρυμουλκά να το οδηγήσουν στο λιμάνι.Μια μέρα όμορφη διάφορη από τις άλλες.
Τα ψαροκάικα γύρισαν γύρω στις εξήμιση χάραξαν τα νερά,γλάροι ακολουθούσαν,καλή η ψαριά.Από το ηχείο τους με ένταση που αναστάτωνε την ησυχία του πρωινού, ακουγόταν η φωνή του Καζαντζίδη "υπάρχω κι όσο υπάρχω θα υπάρχεις".Χαμογελούσα με τα πρωινιάτικα γούστα των ψαράδων σκεφτόμουν αυτούς που θα ξυπνούσε το τραγούδι...
Και μετά πάλι γαλήνη,ηρεμία και η θάλασσα γαληνοτάτη.
Ενα κοπάδι γλάρων όρμhσε σε συγκεκριμένο σημείο της θάλασσας και μετά ...μετά ξάφνιασμα, ξέμεινε το μάτι να κοιτά...ένα δύο τρία τέσσερα...κιάλλα?πέντε έξι επτά οκτώ δέκα δελφίνια...
Τι να πω και πως να περιγράψω το θέαμα?Πως να μεταχειριστώ τις λέξεις για να περιγράψω τον θησαυρό?Τις αισθήσεις και τον χτύπο της καρδιάς μου?Πως βρέθηκαν στα σχετικά ρηχά νερά?Εχω δει πολλές φορές δελφίνια ταξιδεύοντας Καβάλα Θάσο και αντίστροφα.Ομως τόσα πολλά ποτέ μου.

















Δεν κουνήθηκα ρούπι,δεν ήταν το θέαμα μια καθημερινή περιπέτεια,ήταν πολύτιμες εικόνες ζωής εκπληκτικής ομορφιάς.Αισθάνθηκα οτι η θάλασσα είναι ζωντανή και δεν αργοπεθαίνει όπως μας τονίζουν οι ειδήμονες,ότι έδώ είναι ο κήπος της Εδέμ.
Το βλέμμα μου χάιδευε αχόρταγο την επιφάνεια της θάλασσας τις κινήσεις τους τα πηδήματα τους τα ανασηκώματα τους,τα παράλληλα βυθίσματα τους,τιςεναλλαγές τους. Ασύληπτα άπιαστη ποιότητα ομορφιάς.
Εμειναν περίπου ένα τέταρτο και μετά οι φιγούρες τους μετακινήθηκαν στα πιο βαθιά στον κόρφο του ορίζοντα μου.
















Και η θάλασσα πάλι λάδι,λάδι που δεν άφηνε το καντήλι της ομορφιάς να σβήσει,λάδι νόημα στης κάθε στιγμής το πέρασμα.

"Παιχνίδι τέχνης"

Η καλή μου Αθηνούλα με προσκάλεσε σε παιχνίδι που η ίδια το ονόμασε "το παιχνίδι της τέχνης".Πέρα του ότι μου αρέσουν τα παιχνίδια το συγκεκριμμένο και μόνο από το όνομα του ήταν μια πρόσκληση-πρόκληση.
Θα πρέπει να παραθέσω ένα ρητό ή απόφθεγμα,ένα ποίημα κι ένα έργο τέχνης.
Μόνο ένα?Και ποιο να πρωτοδιαλέξω...

Ας τα πάρουμε από την αρχή

α) ρητό ή απόφθεγμα















του αγαπημένου μου Μανώλη Αναγνωστάκη
"Γηράσκω αεί αναθεωρών"

β) ποίημα
Αγαπώ πάρα πολύ την Κική Δημουλά.
Παραθέτω ένα απόσπασμα από το ποίημα της "Σύνδρομο"





















Ονειρο νάναι
σπόρος να περιφέρεται στον ύπνο μου
κι έχει ο Θεός για μήτρα.

Και τι σημαίνει όνειρο?
Τι δηλαδή δεν έχω?
Θαναι αυτό
που θέλει νάχει μέσα του ο πηλός
για να μη σπάζει
θάναι οι τουλπανένιοι επιβάτες
στις τουλπανένιες άμαξες.

Ονειρο σημαίνει
φτερούγα ύπνου από κερί
που ήλιο ερωτεύεται και λιώνει
φύλλα που θαυμαστά ισορροπούν
σα να πατάνε σε κλαδιά
ενώ το βλέπεις καθαρά
πως δεν υπάρχει δένδρο,
ν'ακούς να τραγουδάνε χίλια ναι
απ'το λαρύγγι του όχι

Ονειρο σημαίνει
να μην υπάρχουν σύνορα
κι οι βλοσυροί καχύποπτοι φρουροί τους.
Ελέυθερα να μπαίνεις σ'ανθρωπο
κι ούτε τίς ει,ούτε τίς οίδε

Δεν ήρθε κι ένα απόγευμα
που να μη γίνει βράδυ.
Και όνειρο σημαίνει
να έρθει κι ένα απόγευμα
που να μη γίνει βράδυ,
να έρθει κι ένα όνειρο
που να μη γίνει άνθρωπος
να έρθει κι ένας άνθρωπος
που να μη γίνει όνειρο,
τίς οίδε,τίς ει.

Ξανοίχτηκα πολύ σε ορισμούς
κι ειν'επικίνδυνο να κλαις χωρίς πυξίδα.

γ) έργο τέχνης
Πολλοί είναι οι ζωγράφοι που μου αρέσουν.
Διάλεξα έναν πίνακα του αγαπημένου μου Steve Hanks












Προσκαλώ τις despinak,redhat,rain και την ξυπόλητη στα αγκάθια να παίξουν κι αυτές.

Ερωτήματα...

Οι ώρες που ακούμπησες αυτές τις μέρες στον καθρέφτη σου είπαν τάχα κάτι?
Δυο τρία ανεπαίσθητα αυλάκια,κάτω από τις κόρες των ματιών σου,ήταν άδεια ή κύλαγε σ'αυτά κάποια σταγόνα γνώσης?
Οι νύχτες που σε τύλιγαν με της ανεμελιάς τις γούνες είχαν στην ούγια τους μια στάλα φως?
Ο αριθμός που πρόσθεσες στην πλάτη σου,δρομέας τώρα μύριων χρόνων,σου άλλαξε μήπως διασκελισμό ή τρέχεις ξέφρενα την κούρσα σου στο ίδιο κουλουάρ?

Το κείμενο είναι του Σ.Απέργη

Η κόκκινη ομπρελίτσα με κάλεσε σε παιχνίδι κι επειδή τελευταία έχω ανάγκη των παιχνιδιών αποφάσισα να μην προσπεράσω αλλά να παίξω...
Το παιχνίδι ζητά να αναρτήσουμε ένα τραγούδι που μας "ρίχνει" κι ένα τραγούδι που ακούγαμε πριν δέκα χρόνια...
Βέβαια εγώ έχω καμιά ντουζίνα από δαύτα αλλά αφού ζητά ένα ας το βάλω...

και ένα παλιό που τάκουγα συνέχεια συνέχεια μα συνέχεια...to bar το ναυάγιο της αγαπημένης μου Αρλέτας.

Καλό σας μήνα:))

Ταξίδι στην Πόλη.

Ωρα αναχώρησης 4.30 το πρωί.Τόπος αναχώρησης ο Κεχρόκαμπος.
Ηταν όλοι τους εκεί,σαράντα άτομα, από τις 4 τα ξημερώματα.Πριν τα κοκόρια λαλήσουν.Με βλέματα γεμάτα ανυπομονησία αλλά και ανησυχία.
Στην βολή των θέσεων οι νέοι διαλέξαν γαλαρία,οι υπερήλικες μπροστινές θέσεις.
Περάσαμε τα σύνορα χωρίς καθυστέρηση.Πρώτος σταθμός η Ραιδεστός.Καφεδάκι με θέα την θάλασσα του Μαρμαρά.


















Εκεί και ο πλανόδιος κουλουράς(μεταξύ μας τα ελληνικά κουλούρια είναι πιο νόστιμα)στήθηκε να τον φωτογραφήσω.
















Σε μιάμιση ώρα είμασταν στην Κωνσταντινούπολη.
Δρόμοι μαγεία με ΄νησίδες γεμάτες λουλούδια.
Στην Πόλη είχα ξαναπάει.Αλλά κι αυτή την φορά όπως και την πρώτη η συγκίνηση νότισε τα μάτια.Αισθανόμουν ότι αυτή η τεράστια πόλη μου ήταν γνώριμη ότι την ήξερα σπιθαμή προς σπιθαμή...
Πήγαμε κατευθείαν στο Καπαλί Τσαρσί,την σκεπαστή αγορά,το πολύμορφο παζάρι.
Ξεχυθήκαμε στα δρομάκια του χαζεύοντας την πραμάτεια των καταστημάτων,κάναμε απίστευτα παζάρια,γεμίσαμε τα χέρια μας με άχρηστα στην ουσία πραγματα ,ναργιλέδες,ντέφια και κομπολόγια χαθήκαμε στα στενά και το ευχαριστηθήκαμε.Για ένα τρίωρο περιπλανηθήκαμε στα χρώματα και κουρασμένοι στην κυριολεξία πήγαμε στο ξενοδοχείο για δίωρη ξεκούραση

















Το βράδυ φαγητό και διασκέδαση.Σε κάτι δρομάκια και μαγαζάκια όμοια με της Πλάκας.Πραγματική διασκέδαση.
Μες την καρδιά της Πόλης μία Τουρκάλα νύφη,μία χορεύτρια οριεντάλ,μία Τουρκάλα ξεναγός και μία ομάδα Ελλήνων χορεύανε ακατάπαυστα στους ρυθμούς της ποντιακής λίρας.Απίστευτη κατάσταση.
















Οι μεγαλύτεροι ευχαριστηθήκανε και το ουρί.Η αλήθεια είναι ότι το ουρί ευχαριστήθηκε περισσότερο γιατί η χαρτούρα έπεσε άφθονη...
















Επιστροφή στοξενοδοχείο και βέβαια δεν γίνεται κουβέντα για ύπνο.Η νεολαία μας γυρνούσε από δωμάτιο σε δωμάτιο οι γυναίκες ντυμένες με στολές οριεντάλ και οι άνδρες να ακολουθούν...

Επόμενη μέρα πρώτος σταθμός η πλατεία του Σουλταν Αχμέτ ο Ιππόδρομος.




















Μετα στο τζαμί του Σουλτάν Αχμετ ή μπλε τζαμι























Οι Τούρκοι πλένανε τα πόδια τους για να μπουν στο τέμενος.Εμείς έπρεπε να βγάλουμε τα παπούτσια και να σκεπάσουμε τους γυμνούς ώμους.






















Αγία Σοφία...τι να πει κανείς...
Ασάλευτη μες στις πνοές μας...από τ'απελπισμένα βάθη η ιστορία...
Κρυφομιλήματα μεταξύ μας.Εβλεπα τους παλιούς,τους πιστούς,στο στήθος τους άνεμος καφτός, κρυφά να τρίζει η προσευχή τους,παλεύοντας η ανάσα να βγαίνει...
Μουσείο πλέον η Αγια Σοφιά μας και μόνο η ανάμνηση όνειρο εχθρικό...















Η Μεγάλη Εκκλησιά όπως ονομαζότανε στην αρχή.Μετά τον 5ο αιώνα πήρε το όνομα Αγία Σοφία και το διατήρησε σε όλη τη βυζαντινή περίοδο.Από τους Τούρκους έγινε τζαμί και ονομάστηκε"Αγιασόφια".Το 1934 στις 24 του Οκτώβρη ο Ατατούρκ διέταξε η Αγία Σοφία να γίνει μουσείο...



















Επόμενη περιήγηση στο παλάτι του Ντολμάμπαχτσέ(κήπος γεμισμένος).Το παλάτι είναι έργο πολλών καλλιτεχνών ντόπιων και ξένων.Χλιδή και μεγαλοπρέπεια,με ευρωπαικά έπιπλα διαφορετικών ρυθμών.
















Κατάφερα να βγάλω από το εσωτερικό του μία μόνο φωτογραφία
διότι με πήρε είδηση ο Τούρκος φρουρός και μου έκανε παρατήρηση.

Κι από εκεί στην Βασιλική Δεξαμενή.Απίστευτα όμορφη, εξωπραγματική,κατασκευασμένη από τον Κωνσταντίνο τον πρώτο για να εξασφαλίσει την υδροδότηση της Πόλης κατά την διάρκεια πολιορκίας.














Μεσημέρι πλέον πήραμε το καραβάκι για βόλτα στον Βόσπορο.
Βόσπορος το στενό της θάλασσας στην Πόλη που χωρίζει την Ευρώπη από την Ασία.Ο Βόσπορος που στολίζεται από τα παλάτια του Ντολμαμπαχτσε του Τσιραγάν και του Μπεηλερμπεη,με τα οχυρά της Ρωμυλίας και της Ανατολίας με τις αποβάθρες και τα εστιατόρια του με τα θαλασσινά,με τα ξύλινα σπίτια τα κιόσκια και τα περίπτερα που στολίζουν αυτήν την ξακουστή δίοδο με τους ερασιτέχνες ψαράδες του και με τις δύο κρεμαστές γέφυρες του να ενώνουν τις δύο ακτές.
















Αυτή την βόλτα την απόλαυσα όσο τίποτα άλλο.Απομονώθηκα από τους υπόλοιπους ,έκατσα μπροστά και οι σκέψεις μου κύκλωσαν την θάλασσα.Κάποια στιγμή οι κλεψύδρες μου έσταξαν και πρόλαβα να κρύψω την υγρασία τους πίσω από την φωτογραφική μου μηχανή.
















Οχυρό Ρωμυλίας,το έχτισε ο Μεχμέτ ο Κατακτητής με σκοπό να εμποδίσει το Βυζάντιο που ήταν κυρίαρχο του Βοσπόρου ναδεχθεί βοήθεια από βορρά.




















Η βόλτα στον Βόσπορο κράτησε ένα δίωρο.Κι ενώ επιστρέφοντας από αυτήν το γκρουπ μας πήγε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση εγώ τόσκασα για την Αιγυπτιακή αγορά,ναγοράσω χάντρες και κορδέλες.
Είναι η δεύτερη σκεπαστή αγορά της Πόλης.Κατασκευάστηκε με διαταγή της Σουλτάνας Χατιτζέ Τουρχάν.μητέρας του Μεχμέτ του 4ου.



















Πέρα από τις χάντρες αγόρασα κι ένα αποξηραμένο τσαμπί χουρμαδιάς με άπειρα χουρμαδάκια επάνω και το κουβαλούσα σε όλο το ταξίδι αγκαλιά μη μου σπάσει...














Moυ θύμησε τα λουλουδάδικα στην Βασιλέως Ηρακλείου στην Σαλονίκη!



Κατά τις επτά το βράδυ βόλτα στον πεζόδρομο Μπεήογλου με την υπέροχη αγορά του και καφεδάκι στον εικοστό όροφο του Μαρμαρά Hotel υπό το φως κεριών και απαλής μουσικής με θέα την φωτισμενη Κωνσταντινούπολη.
Στις δέκα όλοι μαζί για κοσμοπολίτικη διασκέδαση.Αγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί,Σουηδοί Βούλγαροι,Σέρβοι και τρία γκρουπ Ελλήνων να διασκεδάζουν με την φανταστική φωνή του Ελληνα από την ΚΩ που οι Τούρκοι τον αποκαλούν Αλη.

















Και ο δικός μας Σπύρος έδωσε ρεσιτάλ στην παράσταση με τα μαχαίρια αποδεικνύοντας ότι οι Ελληνες είναι αφοβοι και ατρόμητοι στα μαχαίρια των Τούρκων.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο με το κέφι στο ζενίθ.Ζητήσαμε να ανοίξει το μπαράκι του ξενοδοχείου στον ογδοο όροφο και μέχρι της 4 το τι χορός και διασκέδαση υπήρχε δεν περιγράγεται.Και μετά από δωμάτιο σε δωμάτιο αυτή την φορά με ντέφια και νταούλι σαν παιδάκια που πάνε πενθήμερη εκδρομή.Για ύπνο δεν συζητάμε...


Τρίτη μέρα τελευταία.Εγερτήριο στις επτάμιση,πρωινό και κατευθείαν Πατριαρχείο κι από εκεί μονή Βλαχερνών και Μπαλουκλί.



















Άπό εκεί στο κατάστημα με τα μπαχάρια τους παστουρμάδες τα γλυκά...















Και μετά στο σπίτι της Λωξάνδρας για φαγητό και τους Τούρκους να χρεώνουν παρά πάνω φαγητά από αυτά που φάγαμε...




















Κι ενώ είχαμε μία ώρα ελεύθερη για να πάμε στην αγορά του galaxy δεν είχαμε κουράγιο να κουνηθούμε.Απλωθήκαμε στα πεζουλάκια και περιμέναμε το λεωφορείο να μας οδηγήσει στην πατρίδα..
Ενα μπλοκ είναι λίγο για να γράψει κανείς για την Πόλη.Είναι υπέροχη η Κωνσταντινούπολη αλλά νάχεις μέρες αρκετές στην διάθεση σου να την γυρίσεις να την περπατήσεις.
Να επισκεφτείς το μουσείο της Τουρκικής και Ισλαμικής τέχνης,το Τοπ Καπί,το Κιόσκι με τις φαγιάνσ,το Αρχαιολογικό Μουσείο,το Μουσείο της Αρχαίας Ανατολής,το Γενί Τζαμί,Το υδραγωγείο,το συγκρότημα του Φατιχ Τζαμί, τα Ψηφιδωτά της μονής της Χώρας,το παλάτι του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου,τα Τείχη της Πόλης,Το Επταπύργιο,τον Πύργο του Λέανδρου,Τα Πριγκηπόνησα και...και...
Αναμετρώντας τις στιγμές θέλω να πω ότι πάρα πολύ βαθειά με πότισαν τα χρώματα και οι μυρωδιές της Πόλης,τα κύτταρα μου όλο το τριήμερο ήταν ξυπνητά και η μνήμη μου σε διχασμό για το τότε με το τώρα.
Κι όμως όταν περάσαμε τα σύνορα τα Τουρκικά και μπήκαμε στα Ελληνικά τα πρόσωπα μας παρόλη την κούραση φωτιστήκανε,ο αέρας είχε άλλη καθαρότητα ήταν ελαφρύς και χωρίς δεύτερη σκέψη αρχίσαμε όλοι να χειροκροτάμε...
Λείψαμε μόνο τρεις μέρες...