Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ






Αρχή κάλαντα κι αρχή του χρόνου κι αρχή του χρόνου.

Πάντα κάλαντα, πάντα του χρόνου πάντα του χρόνου

Αρχή μήλον εν κι αρχή κυδών εν κι αρχή κυδών εν

Κι αρχή βάλσαμον το μυριγμένον το μυριγμένον.

Εμυρίστεν ατό ο κόσμος όλον ο κόσμος όλον.

Για μύριστ ατό και εσύ αφέντα καλέμ αφέντα.

Λύσον την κεσέ σ και δος παράδας και δος παράδας.

Κι αν ανιοιείς μας χαράν σην πόρτας σ χαράν σην πόρτας σ.


Kι όπως λέμε εμείς οι Πόντιοι:
" Χρόνια Πολλά, πάντα και του χρόνου Καλή χρονία και σ όλα τα σπίτα υείαν κι ευλοίαν"

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Merry Christmas To All The World From Celine Dion And Me

Kαλά Χριστούγεννα συνοδοιπόροι,
με υγεία,αισιοδοξία,χαμόγελα και αληθινές ανθρώπινες σχέσεις.



Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Xιόνισε...χιονίζει...

To πρωί πριν ξημερώσει το τζάκι άναψε στο φουλ...
Το κρύο πολύ.


















Η πρώτη εικόνα που αντίκρυσα ανοίγοντας την πόρτα μου।


















Η πίσω πλευρά του σπιτιού,ο δρόμος ήταν καθαρός χτες βράδυ


































Η Κρυστάλλω ατένιζε τον ορίζοντα।Αργότερα σκεπάστηκε με πολύ χιόνι κι έγινε ένα βουναλάκι ασάλευτο στην μέση της αυλής...



















Καθαρίσαμε λίγο το τοιχείο και ρίξαμε σποράκια στα πουλάκια।


















Εξακολουθεί να χιονίζει,να είμαστε αποκλεισμένοι,να ανάβει το τζάκι,να σερφάρω...
Νομίζω ότι πρέπει να κλείσω τον υπολογιστή να πάω να ψήσω τα κυδώνια που μου φέρανε και ίσως κάνω και γλυκό του κουταλιού.



Η πλατεία του χωριού την νύχτα






Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Δημιουργικές ώρες...

Με υλικά φτηνά που δίνει η φύση,ξύλα, κουκουνάρες,βελανίδια, με πηλό και ζυμαράκι,με χρυσόσκονες και κορδελίτσες που έχω πάντα στο ντουλάπι μου δημιουργήσαμε κι εμείς εδώ πάνω τα στολιδάκια μας για να στολίσουμε τον χώρο μας και να μοιράσουμε στους συγχωριανούς μας.
Πολλές ώρες δημιουργικής δουλειάς γεμάτες με αγάπη,ζεστασιά και χωρατά.
Συνεχίζουμε απτόητες...





































Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Καστανιές

Κι επειδή ο καιρός καλά κρατεί μια βόλτα ως τις καστανιές(λοφίσκος του χωριού μου)ήταν ότι μου χρειαζότανε...




























κορμοί,καρφωμένοι κι υπομονετικοί στο πέρασμα του χρόνου...














κι η γη να γεύεται τα φύλλα,να θησαυρίζει από τους καρπούς...














του σύμπαντος η τάξη














και η πνοή της ομορφιάς













των χρωμάτων μέθη














παραλλαγή στολιδιών














άπλωμα χεριών, κόψιμο καρπών...













σπατάλη χρωμάτων...ξεκούραση μυαλού...


Αργοπόρησα να γυρίσω στο χωριό θέλοντας να κρατήσω το τοπίο όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα στα μάτια μου να μουτζουρώσω με φθινοπωρινά χρώματα το χαρτί της μέρας μου...

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

6ο Πανελλαδικό Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών.



Είμασταν κι εμείς εκεί, στην Κοζάνη, ανάμεσα σε 1700 χορευτές







Ανατολική Μακεδονία και Θράκη
Χορέψαμε χορούς της Πάφρας.
Για εμάς ήταν η πρώτη μας φορά.





















Ηταν τιμή που το λάβαρο μας ήταν ανάμεσα στα λάβαρα τόσο σπουδαίων συλλόγων.



















Πολιτιστικός Σύλλογος Κεχροκάμπου Καβάλας।
Ηταν κάπου εκεί στον Μάρτη που τα παιδιά μου ζητήσανε να δημιουργήσουμε χορευτική ομάδα.
Ηταν πολύ δύσκολο γιατί οι ενδυμασίες απαιτούσαν πολλά χρήματα τα οποία δεν υπήρχαν.
Ηξερα και ήξεραν ότι δύσκολα θα πατηθεί αυτός ο δρόμος.
Κάναμε την υπέρβαση και τα καταφέραμε...




















































Χτες βράδυ ένα από τα παιδιά μας μου έστειλε αυτό το e-mail.

"s euxaristw polu pou mou edeikses to dromo na zisw kati tosoooo megalo.
an den isouna esy....tha ta vlepame mono sta videakia....'

Ηταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή,το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσα να πάρω.



Τώρα έχουν σειρά τα μικρότερα παιδιά.Δεν ξέρω ειλικρινά που θα βρω τα χρήματα για τις φορεσιές τους.Η πολιτεία είναι αδιάφορη κι εγώ θέλω τα παιδιά μας να είναι ισότιμα με τ΄αλλα παιδιά της πατρίδας μας.Να έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλα τα υπόλοιπα.Δεν θέλω να στεγνώσουν οι χυμοί τους στην ρουτίνα του μικρού χωριού μας.


















Κεχρόκαμπος ένα προσφυγικό ορεινό χωριό που κάποτε έσφιζε από ζωή έχοντας 2000 και πλέον κατοίκους και που τώρα απεμειναν μόνο 280 κι ενας Πολιτιστικός Σύλλογος που παλεύει να διατηρήσει τα ήθη κι έθιμα του τόπου του,να δώσει ζωή στο χωριό ,να προσφέρει πολιτισμό ,ένας Σύλλογος που άνοιξε την αγκαλιά του να χωθούν, να συσπειρωθούν, να ζεσταθούν τα παιδιά του।Ενα μικρό χωριουδάκι που κατάφερε να έχει στις γραμμές του 30 νέα παιδιά 30χορευτές..

Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010


















Γεννήθηκα πλάι στην θάλασσα।
κι έζησα πάνω από μισό αιώνα αγναντεύοντας την।
Κι ήρθε η στιγμή που είπα: Θαλασσοπορίες τέλος κυρά μου.
Θα πας αλλού να κουρνιάξεις,αλλού να ξοδευτείς,ν'απλώσεις τις αισθήσεις σου...



















Και πήρα τον δρόμο για τον τόπο των γονιών μου...επιστροφή στις ρίζες...



















Αλλο τοπίο ...διαφορετικοί οι ορίζοντες μου...


















Φοβήθηκα μήπως τις μέρες μου τις πνίξει η ανία,φοβήθηκα μήπως παρακαταλαγιάσω...


















Ομως αντίθετα οι μέρες μου γέμισαν με χρώματα και χώματα।Μ'αυτά κάνω την λάσπη μου.
।Ακούω το αγκομαχητό της γης,μεθώ με τις μυρωδιές της,αφήνομαι στον ρεμβασμό του πράσινου,στην μουσική των φυλλωσιών...























































στο τιτίβισμα των πουλιών

















στους θυμούς του καιρού


















στο αγκάλιασμα της βροχής

















Εδώ πλέον ταξιδεύω σ'αλλα ταξίδια,ήρεμα ,γαληνεμένα,αρμονικά,σιωπηλά...
Κι απέκτησα γνώση και κατάλαβα για μια ακόμη φορά ότι όλο το μυστικό είναι στον σπόρο αλλά και στην φροντίδα...
Ευλογημένες ώρες
ευλογημένος τόπος!

Σάββατο 3 Απριλίου 2010



















Είθε με την Ανάσταση του Ιησού
να λαμπυρίζει η φωτιά μέσα μας
να μην υπάρχουν στάχτες να σκαλίζουμε
να μην υπάρχουν δαγκωματιές στις ψυχές μας
να μη πυκνώνουν τα δάκρυα μας.
Είθε το χαμόγελο νάναι πάντα γαντζωμένο στα χείλη μας...

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!