Γεννήθηκα πλάι στην θάλασσα।
κι έζησα πάνω από μισό αιώνα αγναντεύοντας την।
Κι ήρθε η στιγμή που είπα: Θαλασσοπορίες τέλος κυρά μου.
Θα πας αλλού να κουρνιάξεις,αλλού να ξοδευτείς,ν'απλώσεις τις αισθήσεις σου...



















Και πήρα τον δρόμο για τον τόπο των γονιών μου...επιστροφή στις ρίζες...



















Αλλο τοπίο ...διαφορετικοί οι ορίζοντες μου...


















Φοβήθηκα μήπως τις μέρες μου τις πνίξει η ανία,φοβήθηκα μήπως παρακαταλαγιάσω...


















Ομως αντίθετα οι μέρες μου γέμισαν με χρώματα και χώματα।Μ'αυτά κάνω την λάσπη μου.
।Ακούω το αγκομαχητό της γης,μεθώ με τις μυρωδιές της,αφήνομαι στον ρεμβασμό του πράσινου,στην μουσική των φυλλωσιών...























































στο τιτίβισμα των πουλιών

















στους θυμούς του καιρού


















στο αγκάλιασμα της βροχής

















Εδώ πλέον ταξιδεύω σ'αλλα ταξίδια,ήρεμα ,γαληνεμένα,αρμονικά,σιωπηλά...
Κι απέκτησα γνώση και κατάλαβα για μια ακόμη φορά ότι όλο το μυστικό είναι στον σπόρο αλλά και στην φροντίδα...
Ευλογημένες ώρες
ευλογημένος τόπος!