Ήταν η προτροπή της Ρένας(http://diaheiros.blogspot.gr/) για ένα ταξίδι στο παρελθόν...για αναρτήσεις με παλιά αντικείμενα. Βούλιαξα στο παρελθόν...σε άλλες εποχές...σε αντικείμενα-υποκείμενα,σ'ενα κόσμο του χτες- πριν, που εξακολουθεί να ζει στο σήμερα- τώρα και ελπίζω στο αύριο- μετά... Ταξίδεψα στον περασμένο αιώνα,αγκάλιασα γιαγιάδες που πέρασαν όρη,βάθη,κύματα μεταφέροντας ότι μπορούσαν από χαμένες πατρίδες... Ενιωσα τρυφεράδα για τις κόρες που αγόγγυστα δουλεύανε,μιλούσαν με τα σχέδια τους,τις γραμμές και τις λευκές κλωστές του ς,ταυτίστηκα μαζί τους σκυμμένη σε ώρες ατελείωτης υπομονής πάνω σε εργόχειρα σε καλημέρες... Ξημερώθηκα με τους τεχνίτες χαλκού,στον ξοδεμένο χρόνο τους,στα χτυπήματα του χαλκού τους για να πάρουν το ποθούμενο σχήμα,ένιωσα τις θερμές ανάσες της κούρασης τους,μύρισα τον ιδρώτα τους... Κατάφερα να περισώσω αρκετά κομμάτια,λάφυρα αγάπης,από ασπροκέντια του 1930,ραπτομηχανές,ραδιόφωνα,φωτογραφικές μηχανές,παλιά γραμματόσημα,έγγραφα...στην ουσία κράτησα κομμάτια παλιάς πατρίδας,κομμάτια ιστορίας,μιας ιστορίας πέρα από μάρμαρα,κάστρα και εκκλησίες προσπαθώντας να μη κοιμηθούν οι μνήμες,να παραμείνουν ζωντανές.