Δήμος Ορεινού, ένας από τους μικρότερους Δήμους του νομού Καβάλας,αλλά αρκετά μεγάλος σε έκταση(318.000 στρέμματα)περιλαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό των ορεινών όγκων του νομού,ανάμεσα στους νομούς Δράμας και Ξάνθης.Αποτελείται από εννιά χωριά.Χωριά μετέωρα ανάμεσα σε κεραμίδια και ουρανό,σε χώματα και σε αυλές,σε χώματα και σε ουλές,σε γκρεμισμένα σπίτια και αναστηλωμένα,σε ξωκλήσια έρημα και ευωδιαστά.Με 1800 κατοίκους συνολικά κοσμικούς και απόκοσμους, με κατοίκους που περίσσεψε η μοναξιά τους,που δοκιμάζεται η αντοχή τους μέσα στον χρόνο και την προσμονή.
Πρόσφυγες οι περισσότεροι ,από τον Πόντο,από την Καππαδοκία,από την Μ.Ασία,από την Θράκη, ασχολούνται κυρίως με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
Ορεινοί οι όγκοι του Δήμου ,κρύβουν πολλές φυσικές ομορφιές,οι οποίες στις περισσότερες περιπτώσεις παραμένουν παρθένες και ανεκμετάλευτες.Πυκνά δάση,καταπράσινες βουνοπλαγιές,χαράδρες,άγρια ζώα και πτηνά,συνδυασμένα με την διαβίωση χωρίς πολλές απαιτήσεις, αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά του Δήμου Ορεινού,των κατοίκων και του τρόπου ζωής.
Ο τουρισμός ανύπαρκτος.Ανύπαρκτος και ο πολιτισμός.

Ενα από τα χωριά του Δήμου είναι και ο Κεχρόκαμπος, το χωριουδάκι μου.Με τις πηγές του,με το νερό του που αυτοεξυπηρετεί τους κατοίκους του,με τα υπεραιωνόβια πλατάνια του,με το καταπράσινο δάσος της καστανιάς του,με τις άπειρες κρανιές του,καρυδιές του,με τα ερείπια του κάστρου του το οποίο δεν το επισκέφτηκε ποτέ επίσημα κανένας αρχαιολόγος,με τις σπηλιές του,με τον Νέστο του,με τις μυρωδιές του,με την Παναγιά του σε ρυθμό Βασιλικής.








Κι ενώ το χωριουδάκι μου δεν στερείται φυσικών ομορφών στερείται όλων των υπολοίπων.Στερείται τον πολιτισμό καιτην φροντίδα της πολιτείας.














Τους τελευταίους μήνες μαζευτήκαμε όλοι οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι του Δήμου,να θέσουμε τα δάχτυλα επί των τύπων των ήλων, να ξεφύγουμε από την πανοπλία του μαύρου, μήπως και καταφέρουμε ενώνοντας τις δυνάμεις μας να παράγουμε έργο.Οι συγκεντρώσεις αυτές μηνιαίες ,ξεκίνησαν δειλά δειλά,σε διαφορετικό χωριό κάθε φορά.Αγνωστοι οι περισσότεροι αναμεταξύ μας στην αρχή, αλλά με κοινά οράματα, με ιδέες πανιά στον άνεμο,με τρέλα,με απειθαρχία,με νοσταλγία,με ζωντάνια και μένα φως συναδελφικό να καίει...















Εξελίχθηκαν σε παρείστικες.Ο Γιάννης, η Μαρία,ο Κώστας,ο Ηλίας,η Θεοπούλα,ο Δημήτρης,ο Θόδωρος,η Νούλα όλοι διαφορετικοί μεταξύ μας, αλλά με κοινά οράματα και στόχους και τεράστια αγάπη για τον τόπο μας.
Ετσι και χτες βράδυ,μαζευτήκαμε στην Λεκάνη,στην Παναγίτσα(στο δάσος του Καράμελικ)













στο δάσος με τις οξειές,σένα πολύ ζεστό περιβάλλον,σένα ταξίδι βραδιάς,τσουγκρίσαμε τα αυγά μας, μιλήσαμε για τα προβλήματα μας,με τις φλέβες να χτυπάνε στον λαιμό μας,αιχμαλωτίσαμε τις ανησυχίες μας,τις βολέψαμε στο τραπέζι.

















Φλογίτσα τα όνειρα μας στην αρχή, άρχισαν να πυρακτώνονται και να απλώνονται.(Ο Δήμος μας θα έχει για τους κατοίκους του δική του Τράπεζα αίματος,αερομεταφορά με ελικόπτερο ασθενούς σε περίπτωση ανάγκης,θα πραγματοποιηθεί ένας μεγάλος χορός και τα έσοδα θα διατεθούν σε άπορες οικογένειες του δήμου μας)και...και...και θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι.

Η επόμενη συνάντηση στον Κεχρόκαμπο στις εννιά Ιουνίου με νέα θέματα προς συζήτηση και αναπτερωμένο το ηθικό.

Αν δεν αναστηλώσω εκείνον τον παλιό νερόμυλο,το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής και δεν στήσω λαογραφικό μουσείο, πιστέψτε με ο Δήμος Ορεινού θα αποκτήσει νέα μπουρλιοτέρισσα...