Ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα της Dee Dee και του Sidera μου για παιχνιδάκι(παιδιά σας ευχαριστώωω) αναρτώ την δική μου αλήθεια και τα δικά μου ψέματα

Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι οι εξής:

Γράφεις 4 προτάσεις που αφορούν εσένα.
Ζητάς από τους αναγνώστες να ψηφίσουν ποιά απ’όλες είναι αληθινή.
Μόνο μία από αυτές ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

1)Με απήγαγε για ένα δίωρο ένας ψυχοπαθής κι έψαχνε η Αστυνομία να με βρει.

2)Με βάφτισε στην Πόλη ο Πατριάρχης Αθηναγόρας

3)Εμεινα σε σπηλιά στα Μάταλα για δύο εβδομάδες

4)Πήρα μέρος ως κομπάρσα στα γυρίσματα της ταινίας Τοπ Καπί με την Μελίνα Μερκούρη

Θα λείψω για λίγες μέρες.Την σωστή απάντηση θα σας την πω όταν επιστρέψω.
Καλή ημέρα σε όλους:)

Γεννήθηκα σε γειτονιά.
Σε μια από εκείνες τις γειτονιές της παλιάς πόλης με τις ασβεστωμένες αυλές,με τους βασιλικούς και τις γαρυφαλιές,με τα πλυσταριά και τις ξύλινες σκάφες,με τα κανάτια και τις στάμνες,με τις σφεντόνες να σημαδεύουν,με τις αχτίδες να εισβάλουν μέσα από τις χαραμάδες με τις ανάσες να ξοδεύονται καθαρές,εκεί όπου ο χρόνος δεν αλλοίωνε δεν παραμόρφωνε ανθρώπους.Στο σπίτι στην παλιά πόλη με το βλέμμα στο πέλαγος,στα καράβια τα διερχόμενα,σε γλάρους δραπέτες,σε χρώματα γαλάζια και μαβιά.
Μεγάλωσα στην γειτονιά,παντρεύτηκα στην γειτονιά,γέννησα τα παιδιά μου σε γειτονιές.
Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έμενα σε σπίτι όπου το βλέμμα μου χανόταν στο πράσινο και σκόνταφτε μόνο στο αντικρυνό βουνό με τον Σταυρό στην κορυφή.Αριστερά,δεξιά, πίσω από το σπίτι οικόπεδα με μουριές, συκιές,πασχαλιές ,ακακίες,φυλλωσιές ,σε κάποια από αυτά, σπίτια μισογκρεμισμένα μες στις ανταύγειες της ώχρας,χορταριασμένες σχισμές,χελωνοοικογένειες ,η φύση λεύτερη, ο νους καθάριος και η ψυχή ανάλαφρη πλάι στους γρύλους και ταηδόνια να ξεπλανεύεται ο νους ναπλώνεται η καρδιά.
Και ξαφνικά όλα αλλάξανε.Επήλθε η επέλαση κατακτητών ανθισμένων κήπων,στη θέση των δένδρων αναρριχήθηκαν πολυκατοικίες ,οι μέρες μου τραυματίστηκαν,αισθάνθηκα να με αμπαρώνουν, να αιχμαλωτίζομαι στην αγκαλιά των πολυκατοικιών,να είναι αβασίλευτα τα βράδια μου.Εψαχνα απελπισμένα για αέρα και χώρους όσφρησης.
Εμένα δεν με πάνε οι θόρυβοι των πολυκατοικιών.Θέλω να λέω καλημέρα και να ζωηρεύει ο ήλιος.
Αποφάσισα να μετακομίσω,με τις χίλιες μύριες δυσκολίες μου.Να φυσήξει ο άνεμος να ανανεωθούν τα σπαρτά μου.Ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα αλλά τώρα πλέον αγναντεύω την θάλασσα και η ψυχή μου ανοίγει πανιά για ταξίδια χωρίς τέλος.Αποκρυπτογραφώ τα μυστικά της θάλασσας περιμένοντας την τρίαινα να αναταράξει τα νερά.
Λουφάζω στην πολυθρόνα του μπαλκονιού μου,στεγάζω την μηδαμινότητα μου την νύχτα κάτω από τους αστερισμούς και ρουφώ σαν στυπόχαρτο τις μυρωδιές.Και την μέρα,αχ την μέρα τρυπώνει ο ήλιος μέσα μου και λεηλατεί την καρδιά μου...
Ετσι έζησα,έτσι ζω,έτσι θα ζήσω...

Δήμος Ορεινού, ένας από τους μικρότερους Δήμους του νομού Καβάλας,αλλά αρκετά μεγάλος σε έκταση(318.000 στρέμματα)περιλαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό των ορεινών όγκων του νομού,ανάμεσα στους νομούς Δράμας και Ξάνθης.Αποτελείται από εννιά χωριά.Χωριά μετέωρα ανάμεσα σε κεραμίδια και ουρανό,σε χώματα και σε αυλές,σε χώματα και σε ουλές,σε γκρεμισμένα σπίτια και αναστηλωμένα,σε ξωκλήσια έρημα και ευωδιαστά.Με 1800 κατοίκους συνολικά κοσμικούς και απόκοσμους, με κατοίκους που περίσσεψε η μοναξιά τους,που δοκιμάζεται η αντοχή τους μέσα στον χρόνο και την προσμονή.
Πρόσφυγες οι περισσότεροι ,από τον Πόντο,από την Καππαδοκία,από την Μ.Ασία,από την Θράκη, ασχολούνται κυρίως με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
Ορεινοί οι όγκοι του Δήμου ,κρύβουν πολλές φυσικές ομορφιές,οι οποίες στις περισσότερες περιπτώσεις παραμένουν παρθένες και ανεκμετάλευτες.Πυκνά δάση,καταπράσινες βουνοπλαγιές,χαράδρες,άγρια ζώα και πτηνά,συνδυασμένα με την διαβίωση χωρίς πολλές απαιτήσεις, αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά του Δήμου Ορεινού,των κατοίκων και του τρόπου ζωής.
Ο τουρισμός ανύπαρκτος.Ανύπαρκτος και ο πολιτισμός.

Ενα από τα χωριά του Δήμου είναι και ο Κεχρόκαμπος, το χωριουδάκι μου.Με τις πηγές του,με το νερό του που αυτοεξυπηρετεί τους κατοίκους του,με τα υπεραιωνόβια πλατάνια του,με το καταπράσινο δάσος της καστανιάς του,με τις άπειρες κρανιές του,καρυδιές του,με τα ερείπια του κάστρου του το οποίο δεν το επισκέφτηκε ποτέ επίσημα κανένας αρχαιολόγος,με τις σπηλιές του,με τον Νέστο του,με τις μυρωδιές του,με την Παναγιά του σε ρυθμό Βασιλικής.








Κι ενώ το χωριουδάκι μου δεν στερείται φυσικών ομορφών στερείται όλων των υπολοίπων.Στερείται τον πολιτισμό καιτην φροντίδα της πολιτείας.














Τους τελευταίους μήνες μαζευτήκαμε όλοι οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι του Δήμου,να θέσουμε τα δάχτυλα επί των τύπων των ήλων, να ξεφύγουμε από την πανοπλία του μαύρου, μήπως και καταφέρουμε ενώνοντας τις δυνάμεις μας να παράγουμε έργο.Οι συγκεντρώσεις αυτές μηνιαίες ,ξεκίνησαν δειλά δειλά,σε διαφορετικό χωριό κάθε φορά.Αγνωστοι οι περισσότεροι αναμεταξύ μας στην αρχή, αλλά με κοινά οράματα, με ιδέες πανιά στον άνεμο,με τρέλα,με απειθαρχία,με νοσταλγία,με ζωντάνια και μένα φως συναδελφικό να καίει...















Εξελίχθηκαν σε παρείστικες.Ο Γιάννης, η Μαρία,ο Κώστας,ο Ηλίας,η Θεοπούλα,ο Δημήτρης,ο Θόδωρος,η Νούλα όλοι διαφορετικοί μεταξύ μας, αλλά με κοινά οράματα και στόχους και τεράστια αγάπη για τον τόπο μας.
Ετσι και χτες βράδυ,μαζευτήκαμε στην Λεκάνη,στην Παναγίτσα(στο δάσος του Καράμελικ)













στο δάσος με τις οξειές,σένα πολύ ζεστό περιβάλλον,σένα ταξίδι βραδιάς,τσουγκρίσαμε τα αυγά μας, μιλήσαμε για τα προβλήματα μας,με τις φλέβες να χτυπάνε στον λαιμό μας,αιχμαλωτίσαμε τις ανησυχίες μας,τις βολέψαμε στο τραπέζι.

















Φλογίτσα τα όνειρα μας στην αρχή, άρχισαν να πυρακτώνονται και να απλώνονται.(Ο Δήμος μας θα έχει για τους κατοίκους του δική του Τράπεζα αίματος,αερομεταφορά με ελικόπτερο ασθενούς σε περίπτωση ανάγκης,θα πραγματοποιηθεί ένας μεγάλος χορός και τα έσοδα θα διατεθούν σε άπορες οικογένειες του δήμου μας)και...και...και θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι.

Η επόμενη συνάντηση στον Κεχρόκαμπο στις εννιά Ιουνίου με νέα θέματα προς συζήτηση και αναπτερωμένο το ηθικό.

Αν δεν αναστηλώσω εκείνον τον παλιό νερόμυλο,το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής και δεν στήσω λαογραφικό μουσείο, πιστέψτε με ο Δήμος Ορεινού θα αποκτήσει νέα μπουρλιοτέρισσα...

Εικόνες στα μικρά καθρεφτάκια της μνήμης,εικόνες χαμένες στους διαδρόμους του χρόνου,καημοί που κοντοστέκονται στην πόρτα της αποψινής βραδιάς.
Πρώτα έμαθα να κεντώ και μετά να διαβάζω.
Θυμάμαι την μάνα μου να κάθεται δίπλα στο παράθυρο για νάχει περισσότερο φως, να ράβει μεταξύ τους πολύχρωμα μακρόστενα κουρελάκια για να τα κάνει κουρελούδες κι εγώ δίπλα της σένα σκαμνάκι με τα μικροσκοπικά μου χεράκια να μετρώ κλωστούλες για να μπήξω την σακοράφα μου με την μάλλινη κλωστή πάνω στο χοντρό τσουβάλι.
Πρώτα έμαθα να μετρώ και μετά να διαβάζω.
Δύο κλωστίτσες αριστερά πέρασμα της κλωστής, δεξιά σταύρωμα.
Το σπίτι μας λαθραία χτισμένο, σχεδόν πάνω από την θάλασσα, στην παλιά πόλη.Μπαλκόνι στο Αιγαίο το σπίτι των ανέμων.Οταν χειμώνιαζε κι ο βοριάς λυσσομανούσε οι κουρελούδες στο πάτωμα φούσκωναν σαν τα ασκιά τ ου Αιόλου.Το μαγγάλι γεμάτο κάρβουνα να προσπαθεί να ζεστάνει αδικως τον χώρο, τα ποδαράκια σκεπασμένα με χοντρό σάλι να ζεσταθούν και η βελόνα να σταυρώνει τις κλωστές,1,2,3 σταυρουδάκια στην πρώτη σειρά μετά πέντε στην δεύτερη σειρά, επτά στην τρίτη,να βγει το σχέδιο σωστό... και μετά το μονότονο ατελείωτο γέμισμα να σου τρώει την ψυχή...
Το ραδιόφωνο ανοιχτό στα βραχέα κύματα και η φωνή του Καζαντζίδη να ξεχύνεται σε κείνο το αλησμόνητο τραγούδι"μανούλα θα φύγω μην κλάψεις για μένα"
Τι να πρωτοθυμηθώ...Δύσκολα χρόνια...όμως άδολα και αγαπησιάρικα

























Μια ζωή κεντώ και ας χαρακτηρίζεται το κέντημα παλαιομοδίτικο.Εγώ όμως ξέρω ότι χάρη σε αυτό και στην δημιουργία ποτέ δεν αισθάνθηκα "βαρεμάρα".Αντίθετα παραπονιέμαι ότι οι ώρες της ημέρας είναι λίγες και δεν μου φτάνουν...

Τα σχέδια υπάρχουν.Αν ποτέ καμιά από εσάς ενδιαφερθεί για κάποιο από αυτά,εδώ είμαι να της το δόσω.

Με κάλεσε η ζαχαρένια μου σε παιχνιδάκι κι επειδή ως γνωστόν "τα παιδία παίζει" με χαρά παίρνω μέρος σε αυτό.
Οι κανόνες απλοί
1. Γράψε
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )
3. Πόσταρε.
4. Ειδοποία!
http://autographcollectors.blogspot.com/
5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν.
(επίσης απαραίτητα, για να μαζευτούν όσο περισσότερα χειρόγραφα γίνεται)









http://autographcollectors.blogspot.com/

Καλώ την Despinak, την redhat,τον sidera,την yiota,την χελώνα, να πάρουν μέρος κι αυτοί.
Καλή σας μέρα.

Βγήκα χτες σαν το σαλιγκαράκι στην γειτονιά,μαζί με τις ψυχούλες μου,αμέριμνη στην γλύκα της ημέρας,άοπλη στον ήλιο του μεσημεριού,ν'αφουγραστώ τους ήχους της φύσης,να πάρω γεύση από θάλασσα και ουρανό,από γαλάζιο και πράσινο.












Φτεροκοπά η καρδιά βαθειά στα στήθη
κι είναι από φως θαρρείς και παραμύθι...














Φύλλα άνοιξης, χρώματα πράσινα οργωμένα από την τροχιά του ήλιου









Παράθυρο στον ουρανό που όλο χάνει ύψος...














Φυτά μυριστικά που ριζοβόλησαν,χνώτο θάλασσας και τρυφερό αεράκι...













Ξεντύθηκε το φως και γύρεψε νάναι μόνο ίσκιος!













Τόσο γαλάζιο να πνίξω το βλέμμα μου...













Πανάρχαια κίνηση,γλυκός ο παφλασμός,μπαλάντα θαλασσινή.
















Καράβι ξεχασμένο στης σιωπής το απόγειο,ανάπαυση στα πληγωμένα του πόδια κι ένα ιστίο ιοβόλο σφοδρή σκιά μεσημεριού.







Ψυχούλα,ο τρόπος ο στέρεος για να αντέχω...












Η άνοιξη άφησε ένα φουστάνι έξω από την αυλή
Κατακκόκκινο,καρφιτσωμένο στο κάγκελο
να το φορέσουμε ,χωρίς να αγκυλωθούμε.

Καλό Μήνα











Καλή Πρωτομαγιά