Και που λέτε...
γνώρισα την αχτιδα
και βεβαίως τα κέικ της τα καταπληκτικά
κι έδωσα άφεση στον ζαχαροδιαβήτη μου
και γονάτισα μπροστά στην ιερότητα του κέικ...
Το να περιγράψω την αχτίδα μου είναι αδύνατον.Τα λόγια θάναι φτωχά,λίγα.
Θα πω μόνο τούτο:Στα μάτια της τα γελαστά θητεύει η ισοροπία.
Μήτρα ζεστή φιλόξενη η αχτίδα, με μια καρδιά που δουλεύει ασταμάτητα στο ρυθμό της προσφοράς.
Αχτίδα μου
Δέσποινα των σιελογόνων μου
κατάφερες να πληρωθούν όλες οι αισθήσεις μου.Η όραση μου αντικρύζοντας την δουλειά σου , η ακοή μου ακούγοντας το τιτίβισμα σου, η αφή μου όταν ανοίχτηκαν οι αγκαλιές μας και βεβαίως η γεύση και η όσφρηση οι ευδαιμονούσες.
Αχτιδούλα μου,ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο δεν θα σου πω ευχαριστώ,απλά θα σου πω σε περιμένω να ανταποδώσω την φιλοξενία.
10 σχόλια:
Μη μου λες τέτοια φιληνάδα και το πάρω επάνω μου, δεν μου πάει και το κοκκίνισμα, κορίτσι μου σου έδωσα όσα μου πρόσφερες και πίστεψε με βγήκα κερδισμένη γιατί μπορώ να πώ ακόμα μια φορά τη λέξη : φίλη μου.Άντε βρε τα κατάφερες και με συγκίνησες!
Γύρισες.
Κι ήσουν ολόκληρη μια αχτίδα.
Έλαμπες...με τύφλωσες.
Έλεγες, έλεγες...έφερες πρόωρα τα χελιδόνια.Το μέλι από τα γλυκά της Αχτίδας αργοκυλούσε ακόμη πάνω σου.
Μετά βγήκες στο μπαλκόνι, όπως πάντα, να ανάψεις τσιγάρο και να χαθείς στον ορίζοντα της θάλασσας.
Σε κρυφοκοίταζα,χωρίς να με καταλάβεις. Γελούσες μόνη σου. Κι ήξερα ότι ταξίδευες. Εκεί που ήσουν χθες. Χαίρομαι....
Να 'στε και οι δυο σας καλά και να μας δίνετε μαθήματα.
Φιλιά.
AAAAA!!!!δΕΝ μπορω αλλο πια με συγκινησατε κι οι δυο σας....
Φιλια Δρομακι και παντα τετοια!
τι ομορφα λογια διαβασα..
Πραγματικα χαιρομαι.
Μακαρι να γινεται δυο πραγματικα καλες φιλες.
Σας ζηλεψα κοριτσια :) φιλια.
Δρομάκι μου!
Στο κεικ έκλεισα τα μάτια..
στα τυφλά σου γράφω..
"Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
και θα 'ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε
Κι ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσεις
μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη, πικραμένη σου μνήμη
Κάποιο τρένο, τη νύχτα, σφυρίζοντας,
ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας
και τα όνειρά μας
Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες
μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περισσότερο
από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου
παλιέ μου φίλε"Αναγνωστάκης
Φιλιά!
Θα κάνω το πιο πεζό σχόλιο.
Μα τι κέικ είναι αυτό;;;;;;
Κι έχω μια όρεξη τελευταία!
@Αχτιδούλα μου συγκινούνται όσοι εχουν συναισθήματα,κι εσύ κορίτσι μου είσαι γεμάτη
@κόκκινούλα μου ομπρελίτσα μου
σ'ευχαριστώ.
@φαραονα μου
φιλιά κι από εμένα.
Σε περιμένω:)
@ Roadartist μου
όταν ο άνθρωπος ωριμάζει και μπορεί να δει πλέον πέρα από κακίες και τετριμμένα τότε εκτιμά και την φιλία και την προσφορά:)
@ mareld μου
ευχαριστώ που διάβηκες το δρομάκι μου.
Που να το γευόσουν...απόλαυση κόλαση όπως το ονομάζω εγώ:)
"μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη, πικραμένη σου μνήμη"
Υπέροχοι στίχοι.
Ευχαριστώ:)
despinak μου
κανένα σχόλιο δεν είναι πεζό.
Το δικό σου έχει μια επιθυμία...μα μια επιθυμία...
Τρέχα στης αχτίδας,γιατρεύει τις ορέξεις;)
Τι ωραίες αλλαγές βλέπω;
Μμμ... λευκές σελίδες....
Πρόκληση....
Καληνύχτα,
πολλά πολλά φιλιά
ΥΓ. και το one love, αγαπημένο...
ΚΟΚΚΙΝΗ ΟΜΠΡΕΛΑ μου
προοδεύω η άσχετη;)
να πω και γω ότι ζηλεύω... και χαίρομαι όμως ταυτόχρονα και για τις δυό σας! Μα τι κέικ!...
Δημοσίευση σχολίου