Πέρασες το βραδάκι από το σπίτι.Με βρήκες νάσχολούμαι με μπογιές πινελάκια μπουκαλάκια...Μ'αγκάλιασες και μούπες τον καλό σου λόγο.Τα είπαμε και πετάξαμε σ'ακρογιαλές άλλες,σ'αλλα δειλινά.Ξεδιπλώσαμε τα κεντήδια της ψυχής μας κι όταν έφυγες κράτησα την παρουσία σου στον κόρφο μου,την χάιδευα σαν πουλάκι και της ψιθύριζα λόγια αγάπης.

Σήμερα το πρωί μου έστειλες αυτό:
"Να βάλεις τα μπουκάλια σου.
Να ξέρεις ότι σ' αγαπώ τρελά μανούλα. Σε λατρεύω και είμαι ΠΟΛΥ περήφανη για σένα . Εμένα μ' αρέσει η ευαισθησία σου. Είναι για τους λίγους και εκλεκτούς και αυτοί άλλωστε σε ενδιαφέρουν και θέλεις να σε καταλαβαίνουν . Οι υπόλοιποι οι πεζοί, που είναι πολλοί γύρω μας, θα φύγουν απ' αυτήν τη ζωή κάποτε χωρίς να την έχουν καν αγγίξει."

Τι δώρο ήταν αυτό καρδιά μου!!!
Σου κάνω την χάρη να βάλω τα μπουκαλάκια στο blog μου παρόλο που δεν είναι τελειωμένα.Θα τα γεμίσω με λικέρ κράνο από αυτό που σου αρέσει.

Παιδί μου,
Χρόνια σου Πολλά
σου εύχομαι να λάμπεις πάντα από χαρά και ευτυχία.