"Παιχνίδι τέχνης"

Η καλή μου Αθηνούλα με προσκάλεσε σε παιχνίδι που η ίδια το ονόμασε "το παιχνίδι της τέχνης".Πέρα του ότι μου αρέσουν τα παιχνίδια το συγκεκριμμένο και μόνο από το όνομα του ήταν μια πρόσκληση-πρόκληση.
Θα πρέπει να παραθέσω ένα ρητό ή απόφθεγμα,ένα ποίημα κι ένα έργο τέχνης.
Μόνο ένα?Και ποιο να πρωτοδιαλέξω...

Ας τα πάρουμε από την αρχή

α) ρητό ή απόφθεγμα















του αγαπημένου μου Μανώλη Αναγνωστάκη
"Γηράσκω αεί αναθεωρών"

β) ποίημα
Αγαπώ πάρα πολύ την Κική Δημουλά.
Παραθέτω ένα απόσπασμα από το ποίημα της "Σύνδρομο"





















Ονειρο νάναι
σπόρος να περιφέρεται στον ύπνο μου
κι έχει ο Θεός για μήτρα.

Και τι σημαίνει όνειρο?
Τι δηλαδή δεν έχω?
Θαναι αυτό
που θέλει νάχει μέσα του ο πηλός
για να μη σπάζει
θάναι οι τουλπανένιοι επιβάτες
στις τουλπανένιες άμαξες.

Ονειρο σημαίνει
φτερούγα ύπνου από κερί
που ήλιο ερωτεύεται και λιώνει
φύλλα που θαυμαστά ισορροπούν
σα να πατάνε σε κλαδιά
ενώ το βλέπεις καθαρά
πως δεν υπάρχει δένδρο,
ν'ακούς να τραγουδάνε χίλια ναι
απ'το λαρύγγι του όχι

Ονειρο σημαίνει
να μην υπάρχουν σύνορα
κι οι βλοσυροί καχύποπτοι φρουροί τους.
Ελέυθερα να μπαίνεις σ'ανθρωπο
κι ούτε τίς ει,ούτε τίς οίδε

Δεν ήρθε κι ένα απόγευμα
που να μη γίνει βράδυ.
Και όνειρο σημαίνει
να έρθει κι ένα απόγευμα
που να μη γίνει βράδυ,
να έρθει κι ένα όνειρο
που να μη γίνει άνθρωπος
να έρθει κι ένας άνθρωπος
που να μη γίνει όνειρο,
τίς οίδε,τίς ει.

Ξανοίχτηκα πολύ σε ορισμούς
κι ειν'επικίνδυνο να κλαις χωρίς πυξίδα.

γ) έργο τέχνης
Πολλοί είναι οι ζωγράφοι που μου αρέσουν.
Διάλεξα έναν πίνακα του αγαπημένου μου Steve Hanks












Προσκαλώ τις despinak,redhat,rain και την ξυπόλητη στα αγκάθια να παίξουν κι αυτές.

Ερωτήματα...

Οι ώρες που ακούμπησες αυτές τις μέρες στον καθρέφτη σου είπαν τάχα κάτι?
Δυο τρία ανεπαίσθητα αυλάκια,κάτω από τις κόρες των ματιών σου,ήταν άδεια ή κύλαγε σ'αυτά κάποια σταγόνα γνώσης?
Οι νύχτες που σε τύλιγαν με της ανεμελιάς τις γούνες είχαν στην ούγια τους μια στάλα φως?
Ο αριθμός που πρόσθεσες στην πλάτη σου,δρομέας τώρα μύριων χρόνων,σου άλλαξε μήπως διασκελισμό ή τρέχεις ξέφρενα την κούρσα σου στο ίδιο κουλουάρ?

Το κείμενο είναι του Σ.Απέργη

Η κόκκινη ομπρελίτσα με κάλεσε σε παιχνίδι κι επειδή τελευταία έχω ανάγκη των παιχνιδιών αποφάσισα να μην προσπεράσω αλλά να παίξω...
Το παιχνίδι ζητά να αναρτήσουμε ένα τραγούδι που μας "ρίχνει" κι ένα τραγούδι που ακούγαμε πριν δέκα χρόνια...
Βέβαια εγώ έχω καμιά ντουζίνα από δαύτα αλλά αφού ζητά ένα ας το βάλω...

και ένα παλιό που τάκουγα συνέχεια συνέχεια μα συνέχεια...to bar το ναυάγιο της αγαπημένης μου Αρλέτας.

Καλό σας μήνα:))