Της σοφίας ήλιος
κι ομορφιά του μέτρου
δώρημα στον κόσμο
Ασβηστο στο χρόνο
της Ελλάδας φως












Το πρώτο χάδι της ημέρας μας βρήκε με την Λούνα στην παραλία











Ενοιωθα την γοητεία της θάλασσας να με γαληνεύει...
τα μάτια μου χάθηκαν στην απεραντοσύνη του μεγαλείου της ανατολής,
σπάταλα τα χρώματα τριγύρω μου,
καμιά υπόνοια ανέμου,
ένα ελαφρύ κυμματάκι ρυτίδωνε την θάλασσα.
Ηρεμία,ερημιά!










Η απουσία των ανθρώπων μου ηρεμούσε την ψυχή
Το κράξιμο του γλάρου στην πρωινή ησυχία, μου ακουγόταν σαν θεσπέσια μουσική.
Τα πλεούμενα σαν αραξοβολημένα παιχνίδια, ρουφούσαν αχόρταγα το φως της μέρας.







Η επιθυμία για καφέ και τσιγάρο απίστευτη, μου δήλωναν την ροή της ζωής,τα ανθρώπινα πάθη...











Και η Λούνα σήμα ομορφιάς
όρθωνε το ανάστημα της,τέντωνε κατακτητικά την ουρά της
αφουγκραζόταν θορύβους,ήχους...







Μια κούκλα










Αναγνώριση

Αξίζει που ζεις!

Σας προσκαλώ όλους

Δύσκολη η χτεσινή βραδιά.Η μικρή είχε πυρετό,για πρώτη φορά.
Κι όπως πάντα η μάνα της μάνας εξατμίζει τις στεναχώριες...σκουπίζει τα δάκρυα των άλλων και κλείνει μέσα της τα συναισθήματα της...
Ξάπλωσα γύρω στις 4 το πρωί.Παιδεύτηκα καμιά ώρα να κλείσω τα βλέφαρα αλλά μου ήταν αδύνατον...
Το χάραμα με βρήκε στο μπαλκόνι ν'απολαμβάνω την διάλυση των σκιών,να βυθίζω την ματιά μου στην πλάτη της θάλασσας και να βουτώ σε μνήμες άλλων εποχών και χρόνων,να μικραίνω...

Η διαφυγή μου...
Επιασα στα χέρια μου κι έστησα αυτό













και μετά αυτό...το κουτί,
να κλείσω μέσα φωτογραφίες θύματα του χρόνου...
Του έβαλα χρώματα,λουλούδια,κορδέλες του κουτιού μου,του έβαλα και φτερά κι ας μην του ταιριάζει.Εμένα μου αρέσουν τα φτερά,μ'αρέσει ότι στρoβιλίζεται,αιωρείται...γράφει στον αέρα...










Καλό μήνα Αύγουστο φίλοι μου.