Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008


















Παλεύουμε ο καθένας μες στο κάστρο του
κι ότι μπορεί κάθε ψιχούλα δίνει,
παίρνει το φως καθένας μας απ΄τ'άστρο του
και τη σοφία από την δική του οδύνη
Κ.Μαρκίνας

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γλυκο μου δρομάκι....
έτσι όπως βλέπω τις κεραμίδες σου
δεν μπορώ να αντισταθώ σε μία εικόνα που έρχεται να με πολιορκήσει: φαντάζομαι, λοιπόν, το σπίτι των ονείρων σου, στο χωριό σου, με στέγη τις κεραμίδες που ζωγραφίζεις. Κάθε κεραμίδα και εικόνα, κάθε εικόνα κι ένα όνειρο... Ονειρόσπιτο...

Ανώνυμος είπε...

Και πάλι ξέχασα να υπογράψω για τα παραπάνω. Έίμαι το votsalaki σου.

Unknown είπε...

Τι υπέροχο απόσπασμα καλό μου δρομάκι .......

οι νεραϊδοβολτούλες μου επεστρεψαν σε σενα .....

πέρασε ένας ανεμοστρόβυλος απο το κουκλοσπιτο μου.. μου έριξε κατω τις κούκλες μου αλλά τις ξαναέστησα εγώ ....

ελπίζω να μου εισαι καλα εσυ ...

φιλάκι γλυκο

_Κυβέλη_

dromaki είπε...

Βοτσαλάκι μου
Τα σπίτια είναι χαμηλά...

Κυβέλη μου
Σε περίμενα:)
Δεν έχεις ανάγκη εσύ,η Αργώ σου είναι γερό σκαρί.
Σε φιλώ τρυφερά.

faraona είπε...

Kai τα κεραμιδια ζωγραφιζει!Θα τρελλαθω!Μην αφησεις τιποτα χωρις χρωμα!!!!Πολυ ομορφα ολα!