Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΘHΣΕΑΣ ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ PAYLOS SIDIROPOULOS




 Γράφτηκε το 1988 αλλά είναι τόσο επίκαιρο...

Στίχοι: Δημήτρης Βάρος
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος & Μαρία Φωτίου ( Ντουέτο )

Με κάτασπρο πανί ένα καράβι απ' το πενήντα έχει να φανεί
και συ βιδώθηκες μες στο λιμάνι με ανθοδέσμη που 'χει μαραθεί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί
ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.

Σε εδίκασαν να σπαταλάς τα χρόνια σε μια ζωή χωρίς προοπτική.
Χάνεσαι σαν το γλάρο στην Ομόνοια και όταν ψάχνεις λύση στην φυγή.
Πληρώνεις όσο-όσο τα διόδια και κομματιάζεσαι στην εθνική.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι Αριάδνη έχει μουγκαθεί.

Ποιος είναι ισοβίτης στο σκοτάδι ποιος αλαφιάζει δίχως πληρωμή;
Ποιος σκύβει στους αφέντες το κεφάλι και ποιος τα βράδια κλαίει σαν παιδί;
Ποιος ονειρεύεται πως κάποιοι άλλοι βγαίνουν και κάνουν πρώτοι την αρχή;
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.

Ναυάγια ονείρων αρμενίζουν και τα κεφάλια γεμισαν σκουριά.
Στα σούπερ μάρκετ τέλειωσε η ελπίδα και συ κοκκαλωσες στη σκαλωσιά.
Πού πήγαν οι τρακόσοι του Λεωνίδα και τι θα πούμε τώρα στα παιδιά;


Φοβάσαι ότι θα 'ρθει καταιγίδα και θα μας πνίξει όξινη βροχή,
βάλε σε γυάλα μέσα την πατρίδα και κρύψε την καλά μέσα στη γη.
Μήπως την ψάχνουν σαν την Ατλαντίδα αφού η Πανδώρα ανοίγει το κουτί;
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μπερδευτεί.

Ψηφοθηρία, λόγοι κι εμβατήρια ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή
για αυτό και χάθηκες στα σφαιριστήρια και μες στα γήπεδα την Κυριακή.
Τώρα καθώς κοιτάς τα διυλιστήρια ρωτάς ποιοι σ' έχουν βάλει στο κλουβί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει τρελαθεί.

Να κλείσεις θες πληγή θανατηφόρα και μες στα νέα ψάχνεις για δουλειά.
Τα δάκρυα σου γίνονται μαστίγια και τον λαιμό σου σφίγγουν σα θηλιά.
Όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά,
τρέχεις να ψάξεις μες στα καταφύγια και βρίσκεις μιαν αιχμάλωτη γενιά.

Μια πλαστική ανέμισες σημαία, πίστεψες σ' έναν άγνωστο θεό
κρέμασες το μυαλό σε μια κεραία ειδήσεις σίριαλ και τσίχλα ροκ.
Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν τα λάθη κλέβουν τον καιρό;
Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν το ψέμα σέρνει τον χορό;

Ζωγράφισε έναν ήλιο στο ταβάνι, μίλησε με τ' αγέρι της νυχτιάς
και χόρεψε μαζί με τη σκιά σου στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς.
Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς
πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς.


Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Καλή Πασχαλιά για όλους,Καλή Ανάσταση!

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Τα αυγά τα πασχαλιάτικα είναι πολλά,κάθε χρόνο όταν πλέον περνάνε οι μέρες του Πάσχα τυλίγονται και σηκώνονται...όμως κάθε χρόνο μπαίνουμε στον πειρασμό να φτιάξουμε κάτι καινούργιο...έτσι και φέτος ξεκίνησα την προσπάθεια και συνεχίζω...








Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Περισσεύματα...
Λίγος πηλός που περίσσεψε από τις Χριστουγεννιάτικες κατασκευές,κάποιες γάζες και δαντελίτσες που υπάρχουν πάντα στο συρτάρι έφτασαν για να γίνουν δύο κούκλες...

 
Ενα παντελόνι της μικρής που της μίκρυνε έγινε μια τσαντούλα για το Μαράκι μου...




























σ'ένα κομμάτι ύφασμα λευκό σεντονιού κέντησα λίγα μυγκέ για τον ερχομό της άνοιξης.... 






























δύο μπουκάλια που περιφερόταν περιποιήθηκαν για να χαρισθούν




 
















Είναι αυτό που λέμε ότι τίποτα δεν πετάμε...

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013


Ήταν η προτροπή της Ρένας(http://diaheiros.blogspot.gr/) για ένα ταξίδι στο παρελθόν...για αναρτήσεις με παλιά αντικείμενα. Βούλιαξα στο παρελθόν...σε άλλες εποχές...σε αντικείμενα-υποκείμενα,σ'ενα κόσμο του χτες- πριν, που εξακολουθεί να ζει στο σήμερα- τώρα και ελπίζω στο αύριο- μετά... Ταξίδεψα στον περασμένο αιώνα,αγκάλιασα γιαγιάδες που πέρασαν όρη,βάθη,κύματα μεταφέροντας ότι μπορούσαν από χαμένες πατρίδες... Ενιωσα τρυφεράδα για τις κόρες που αγόγγυστα δουλεύανε,μιλούσαν με τα σχέδια τους,τις γραμμές και τις λευκές κλωστές του ς,ταυτίστηκα μαζί τους σκυμμένη σε ώρες ατελείωτης υπομονής πάνω σε εργόχειρα σε καλημέρες... Ξημερώθηκα με τους τεχνίτες χαλκού,στον ξοδεμένο χρόνο τους,στα χτυπήματα του χαλκού τους για να πάρουν το ποθούμενο σχήμα,ένιωσα τις θερμές ανάσες της κούρασης τους,μύρισα τον ιδρώτα τους... Κατάφερα να περισώσω αρκετά κομμάτια,λάφυρα αγάπης,από ασπροκέντια του 1930,ραπτομηχανές,ραδιόφωνα,φωτογραφικές μηχανές,παλιά γραμματόσημα,έγγραφα...στην ουσία κράτησα κομμάτια παλιάς πατρίδας,κομμάτια ιστορίας,μιας ιστορίας πέρα από μάρμαρα,κάστρα και εκκλησίες προσπαθώντας να μη κοιμηθούν οι μνήμες,να παραμείνουν ζωντανές.