Μια βόλτα στην Οσκούρ ή Σκούρη όπως την λένε οι χωριανοί ήταν ανάσα ομορφιάς.
Η τοποθεσία αυτή βρίσκεται δίπλα στο ποτάμι,τον Νέστο κι εδώ βρίσκεται ο "κλήρος" τα χωράφια των συγχωριανών μου.
Εχω έρθει άπειρες φορές από μικρό παιδάκι στην κοιλάδα αυτή κι όμως δεν είχα προσέξει ποτέ τις καλαμιές.Κόψαμε ορισμένες από αυτές για να χρησιμοποιηθούν ως στηρίγματα στις φασουλιές και στις ντοματιές μας.
Τα χωράφια σπαρμένα με πατατιές,καλαμποκιές,ηλίανθους και τριφύλλι.Ανάμεσα στα τριφύλλια άπειρες παπαρούνες και στις άκρες των χωραφιών χαμόμηλα.

Δίπλα το πολύτιμο ποτάμι κυλούσε αργά,ήρεμα,τρυφερά...Τα πάντα προς μια κατεύθυνση..
Το μόνο οριζόντιο ανάμεσα σε όλα τα κάθετα...Δεν έχασα την ευκαιρία να περπατήσω δίπλα στα ακύμαντα νερά.Να βουτήξω τα πόδια μου στα κρύα νερά,να σκορπιστεί το νερό μέσα από τα δάχτυλα.Εχω δεσμό με τον ποταμό εδώ και πολλά πολλά χρόνια.

Ξέρετε σκεφτόμουν ότι υπάρχει ελπίδα ακόμη,ο Σπόρος, που σαν πέσει στα σπλάχνα ανθίζει,καρπίζει.Υπάρχει η ρίζα και υπάρχει και το όνειρο στα μάτια των νέων.
Ναι υπάρχει ελπίδα...