Κι όταν σηκώνεται μια τέτοια μορφή να χορέψει το ζειμπέκικο, οι πάντες οπισθοχωρούν να αφήσουν ελεύθερο το πεδίο.Να απλωθεί η μαγκιά να μυρίσει,να τρίξει η γη κάτω από τα πόδια του,να συγκλίνουν ασυγκράτητα τα μέλη του,να παραληρεί η όραση...
Να σε χειροκροτούν και να αγνοείς!
Λεύτερος,ανυπόταχτος,σιδερένιος...

ΒΑΡΝΑΛΗΣ Κ.: "Οι πόνοι της Παναγιάς"
«Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάξεις
Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,
που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.
---
Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω την ανάσα σου ν' ακώ, πουλάκι μου ζεστό
να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι,
κ' υστέρα απ' το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ
που θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι...
---
Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ' αλήθεια, φως της αστραπής,
χτυπήσει ο Κύρης τ' ουρανού, παιδάκι μου να μη την πεις!
Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν!
Δεν είν' αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!»



Καλή Μας Ανάσταση συνοδοιπόροι μου.

Ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα της Ζαχαρούλας για blogοπαίχνιδο...












Κείνη την μέρα λες και ο ήλιος είχε τα μεγάλα κέφια του.Μας πυρπολούσε από την ώρα που ανέτειλε.Ετσι σαν είδα οτι ο ήλιος βασιλεύει και ο ήλιος πιάνεται ,πήρα τον δρόμο για την παλιά πόλη,
Παντα μια βόλτα στην παλιά πόλη προσφέρει στιγμές απόλαυσης.Δεκαετίες τώρα σεργιανώ στα μικρά κι ανήλιαγα στενά και με το που μπαίνω μέσα της, θαρρώ πως μεταφέρομαι σε άλλες εποχές.Είναι τα καλντερίμια της,όπου τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες",είναι αυτές οι φιγούρες που κυκλοφορούν αυτή η"φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη",είναι οι μυρουδιές που απλώνονται απ'τα ανοιχτά παράθυρα και απ'τις μικρές αυλές,είναι το χρυσό κουρέλι που στα μαλιά της φόραγε η Νεφέλη,είναι τα όνειρα, γλυκά ονειρα ,χρωματιστά,ονειρα ζαχαρωτα.Είναι πολλά αυτά που με μαγεύουν και σαν Σειρήνες με καλούν κοντά τους.
Λίγο πριν πάρω τα σκαλιά για το Ιμαρέτ ήρθαν στα αυτιά μου κάποια ακούσματα από ένα αλέγκρο κομμάτι και για μια στιγμή στάθηκα να ξεκαθαρίσω ποιο ήταν το κομμάτι που άκουγα κι από που ερχόταν ο ήχος."Της αμύνης τα παιδιά διώξανε τον βασιλιά'...ήταν το κομμάτι και ερχόταν από μια ανοιχτή τηλεόραση που καθώς πλησίασα είδα πως ήταν στημένη σε μια αυλή γιομάτη γλάστρες μ'ένα μικρό δενδράκι που έδινε δροσιά , και γύρω της μια μεγάλη παρέα από ηλικιωμένους αλλά και νεαρά παιδιά παρακολουθούσαν την ταινία του Κώστα Φερρη "Ρεμπέτικο".Χαμογέλασα καθώς σκεφτόμουν το καφενείον η Ελλάς...περάστε κόσμε περάστε κόσμε...
Παρατηρούσα τα πρόσωπα.Πάνω τους ηταν γραμμένη η συγκίνηση.Ρουφούσαν κυριολεκτικά τα λόγια και την αλήθεια τους
Όσο για μένα
είμαι πάντα εδώ
με των ματιών σας την φωτιά σημαία
είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε
μ' αρέσει να αρμενίζουμε παρέα

Κανόνες
1. Διαλέγεις όσα τραγούδια θέλεις από έναν καλλιτέχνη, άντρα ή γυναίκα, έλληνα ή ξένο, οποιουδήποτε ρεπερτορίου.
2. Σκέφτεσαι μια μικρή ιστορία. 10-20 γραμμές είναι αρκετές, αλλά μέχρι όσο θες.
3. Εντάσσεις μες στην ιστορία σου στίχους από αυτά τα τραγούδια και τους επισημαίνεις ώστε να καταλαβαίνουμε ποιοι είναι.
4. Αν μπορείς συνοδεύεις την ανάρτησή σου με τους ανάλογους ήχους.
5. Καλείς κι άλλους να σου πουν τη δικιά τους Μουσική Ιστοριούλα.
Κι επειδή πιστεύω ότι τα παιχνίδια είναι για όσους ταγαπούν καλώ όποιον-α θέλει να παίξει.

Συγκριτικά

Τι κουβαλάς στα σπλάχνα σου Νικόλα?
Πως διογκώθηκε η κοιλιά σου
και δε θα ξαναδείς την ήβη σου ποτε?
Εδέσματα εκλεχτά και σπάνια
δόμησαν την περίσσεια των λιπών σου.
Εφησιχάστηκαν τα σχέδια,οι στόχοι σου.
Και σ'εγκατέλειψε η σοφία της πίκρας.
Σφαλίστηκες στη φυλακή του τομαριού σου.

Γιαυτό δε συλλογίστηκες ποτέ
τη μέρα,που στη γη καταλυμένος
θάρχίσει η παμφαγία της πανίδας,
απ'της κοιλιάς σου την απαλή προτεραιότητα.
Θα ευλογούν τα ερπετά τα κύτταρα σου.
Και θα κοραίνει η γη τη δίψα της,
με την αργή και σταθερή τήξη του λίπους σου

Ποτέ δεν σκέφτηκες Νικόλα,αυτή τη μέρα,
που θα'ρθει και για σένα ,μιαν αυγή.
















Τι κουβαλάς Ελένη στη γαστέρα σου?
και τι είναι αυτό που διογκώνει τα σπλάχνα σου
και σέκανε σεμνότερη,ανασφαλή κι εξαγνισμένη?
Τώρα πια δεν είναι μπορετό
να δεις το μαύρο τρίγωνο της ήβης σου.
Λευκάνθηκε το πρόσωπο σου.
Γλυκάνθηκε η μορφή σου.Αστράφτεις!
Κι η προπατορική ενοχή σου εξιλεώθηκε.
Τώρα μπορείς να συντρίβεις το υστερόβουλο φίδι.
Καρποφόρησε η εύφορη γη σου.
Ευλογημένη η σπορά που βλασταίνει.
Πόσο ανάλαφρο το βάρος των σπλάχνων σου!
Κυοφορείς την ζωή και το μέλλον.
Περήφανη,σεπτή Δημιουργία!...

Του Τ.Δαυλόπουλου

Κι αφού μάζεψα τα μπογαλάκια μου Σαββατιάτικα καθώς και τα χίλια μύρια μπιχλιμπίδια μου(κορδέλες,χάντρες,λουλουδάκια,πασχαλίτσες,λαγουδάκια κτλ κτλ)ξεκίνησα με την πραμάτεια μου για το χωριό μου.
Ο ουρανός είχε ανοίξει τις κάνουλες του κι ενώ περίμενα να δω χελιδόνια στο τέλος τάιζα τα σπουργιτάκια στο μπαλκόνι.
Κλείστηκα μαζί με μία φίλη του Συλλόγου σένα δωμάτιο με καφέ και τσιγάρα και κάτι αλμυρά κουλουράκια για να προλάβω στο σαρανταοχτάωρο να τελειώσω τις λαμπάδες και ταυγουλάκια ώστε να επιστρέψω σύντομα στην μικρούλα μου που ήταν αρρωστούλα.
Εύχομαι να πουληθούν οι λαμπαδίτσες για να ξεπληρωθεί αν μη τι άλλο, το ξενύχτι μου, το άγχος μου για τον χρόνο, η έγνοια μου για την μικρή και φυσικά γιατί χρειαζόμαστε τα χρήματα στον Σύλλογο για τις περαιτέρω δραστηριότητες μας.

Μετά από την πρόσκληση της Αχτιδούλας παίρνω μέρος κι εγώ σαν παιδάκι στο μπλοκοπαιχνιδάκι της φωτογράφησης του εαυτού μας.
1)Όνομα
Tης Παναγίας έλεγε η μάνα μου
2)Γεννέθλια:
16 του Οκτώβρη
3) Ζώδιο:
Ζυγός
4)Χρώμα μαλλιών:
καστανό
5)Χρώμα ματιών:
καστανά
6)Έχεις ερωτευθεί στη ζωή σου:
Εχω?
7)Τι είδους μουσική σου αρέσει:
Εντεχνη,ελαφρολαική,κρητική
8)Ποιός χαρακτήρας του Disney/Warner Bross σε χαρακτηρίζει:
Κανένας δεν με χαρακτηρίζει.Αγαπώ τον Γκούφη.
9)Ποιός φίλος / φίλη μένουν μακριά:
Ολοι εδώ γύρω είναι
10)Τι σκέπτεσαι πρώτο μόλις σηκώνεσαι το πρωί:
Καφέεεεεεεεεες
11)Κάτι που δεν αποχωρίζεσαι ποτέ:
Το δαχτυλίδι μου
12)Τι έχεις στο τοίχο σου:
Οτι εγώ έχω ζωγραφίσει στραβά κουτσά...
13)Τι υπάρχει κάτω απο το κρεββάτι σου:
Το τεστ που μου πέφτει από το χέρι γιατί κοιμάμαι πριν προλάβω να ολοκληρώσω την λύση του
14)Πέφτει και σπάζει ξαφνικά ένα βάζο σου όταν είσαι μόνος, τι κάνεις?
Σιγά μην σκάσω καλά νάναι η ηλεκτρική.
15) Το αγαπημένο σου νούμερο:
Το 22
16)Αγαπημένο σου όνομα:
Μιχαήλ κι όλα τα ονόματα που περιέχουν λάμδα
17)Ποιό είναι το Χόμπυ σου:
Να δημιουργώ πράγματα με τα χέρια μου
18)Που θα ήθελες να είσαι αυτή τη στιγμή αν μπορούσες:
Σε ανατολίτικα παζάρια
19)Τι θα ευχόσουν για σένα:
Να έχουν την υγεία τους όσοι αγαπώ
20)Σε ποιά χρονική περίοδο θα ήθελες να ήσουν αν ταξίδευες στο χρόνο:
Στον 5ο αιώνα π.Χ ,την εποχή του Περικλή.
21)Αν έπιανε φωτιά το σπίτι σου τη νύχτα και έπρεπε να το εγκαταλείψεις τι θα έπαιρνες μαζί σου:
Από άψυχα?Μια παλιά ραπτομηχανή χειρός
22)Ποιό είναι το αγαπημένο σου λουλούδι:
Δεν είναι μόνο ένα αλλά επειδή ρωτάει για ένα θα πω ορτανσία.
23)Ποιά παλιά σειρά σου άρεσε:
Η αγάπη άργησε μια μέρα.
24)Ποιά ταινία:
Νύφες
25)Ποιότραγούδι το αγαπημένο σου:
Ο Ερωτόκριτος
26)Ποιό βιβλίο:
Η Μυθολογία του Τσιφόρου
27)Ποιά ζώα σου αρέσουν:
Τα άλογα
28)Ποιό είδος ρούχου σου αρέσει:
Αυτό που αισθάνομαι άνετα φορώντας το
29)Ποιός ο αγαπημένος σου τραγουδιστής:
Παπακωνσταντίνου Βασίλης
30)Αγαπημένο χρώμα:
Ολα εκτός του γκρι
31)Αγάπημένο φαγητό;
Μακαρόνια με κιμά
32)Ποιό κινούμενο σχέδιο νομίζεις οτι ταυτίζεσαι:
Με κανένα
33)Ποιά είναι η αδυναμία σου:
Κλαίω εύκολα
34)Ποιό είναι το προτέρημα σου :
Εχεμύθεια,κρατώ μυστικό που μου εμπιστεύονται.
35)Ποιό είναι το άσχημο που ξέρεις οτι έχεις στο χαρακτήρα σου:
Η ανασφάλεια μου
36)Ποιά φράση επαναλαμβάνεις σαν ρητό:
Ο καλός καλό δεν έχει
37)Τι άλλο θα ήθελες να κάνεις σε επάγγελμα απο αυτό που έχεις:
Να 'εχω καφενέ
38)Γιατί πράγμα νοιώθεις τρόμο:
Για το ύψος
39)Ποιά πίτσα σου αρέσει:
Αυτή που κάνει ο γαμπρός μου,είναι μοναδική.
40)Ποιά είναι η γνώμη σου για τα κατοικίδια:
Σύντροφοι καλοί.Αν δεν μπορείς να το περιποιηθείς σωστά καλύτερα να μην το έχεις.

Kαλώ την redhat την rain και την despinak να παίξουν κι αυτές:)

Ησουν σεργιάνι χαράς μπροστά στο τεράστιο πιάνο.
Τα ακροδαχτυλάκια σου πέταλα που ανοιγόκλειναν με κίνηση.
Πινακοθήκες τα μάτια μου γέμιζαν από τα χρώματα σου.
Λύθηκαν οι αρμοί των χεριών μου στο αγκάλιασμα σου.
Στάλες δακρύων αρμύριζαν τα χείλη μου.

Είμαι περήφανη για σένα εγγόνα μου.
Η νίκη θάναι δική σου τα επόμενα χρόνια!

Tις τελευταίες μέρες,τις μεταμεσονύκτιες ώρες ή τις πολύ πρωινές,τις ώρες τις δικές μου όπως τις ονομάζω,ασχολούμαι με αυγά και με πιάτα για το παζαράκι του Πάσχα.
Χθες βράδυ κατά τις μιάμιση αφού τελείωσα δύο αυγουλάκια τα έβγαλα έξω στο μπαλκόνι να στεγνώσουν.
Κι έβγαλε που λέτε ενα αεράκι και τα αυγουλάκια έγιναν ιπτάμενοι δίσκοι και ποιος ξέρει που προσγειώθηκαν...
Τα έψαξα σήμερα το πρωί αλλά δεν τα βρήκα.
Δεν με πειράζει καθόλου.Σκέφτομαι την έκπληξη αυτών που θα τα βρουν και ίσως την ευχαρίστηση τους και χαμογελώ χαρούμενη:)